ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ

Τα μπάνια των Μαναγουλιωτών

Γράφει για το npress.gr ο Γιάννης Κωσταράς

Ήταν πάντα εκεί και μας περίμενε να μας δροσίσει μέσα στην γαλάζια αγκαλιά της… 

Στην αρχές του ’60 πρωτακούσαμε τους ήχους των κυμάτων της και πρωτοείδαμε το χρυσογάλαζο κορμί της. 

Ήταν η Χιλιαδού…..η δική μας Γοργόνα ! !!!!

Και αρχίσαμε να την προσκυνούμε……
Στην αρχή με τα πόδια, ύστερα με τα κάρα. Ακολούθησε η εποχή των ποδηλάτων, των Ρυμουλκών, των δίτροχων, των τρικύκλων.
Όμως η καλύτερη εποχή ήταν εκείνη που πηγαίναμε στη Χιλιαδού με λεωφορείο.

Η ιδέα ξεκίνησε από το Τρίκορφο : ο Θεοφάνης και ο Βασίλης Ντότσικας ανέλαβαν τα μπάνια των εν Μαναγούλη και Λόγγω οικούντων. Όλο τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, καθημερινά, μας πήγαιναν και μας έφερναν αντί 5 δραχμών για τους ενήλικες και 2,5 για τους ανηλίκους. Θα πρέπει να διευκρινίσω ότι οι ενήλικες ήταν κυρίως γυναίκες, μητέρες, θείες, γιαγιάδες. Οι άντρες ήταν στα χωράφια, στα τριφύλλια και τα καλαμπόκια. !!!!
Το λεωφορείο ήταν μικρό, όμως χωρούσε ένα ολόκληρο χωριό!!!!
Αναρωτιέμαι πώς χωρούσαμε!!!!
Σε κάθε διπλή θέση και μια οικογένεια πλην του πατρός φυσικά. Τα ανήλικα κάθονταν στο παράθυρο και οι μάνες στη θέση δίπλα στο διάδρομο για να τα προστατεύουν ή μάλλον να τά εμποδίζουν να κυκλοφορούν μέσα στο λεωφορείο! !!

Αλλά και να θέλαμε να κυκλοφορήσουμε δεν μπορούσαμε να πάμε πουθενά!!

Ο διάδρομος ήταν γεμάτος από τους όρθιους, Λογγιώτες….. Δυστυχώς το Τρικορφιώτικο , όπως λέγαμε το λεωφορείο, καθώς κατέβαινε από τα ύψη στα…. ταπεινά χωριά μας έπαιρνε πρώτα τους αστούς Μαναγουλιώτες οι οποίοι στρογγυλοκάθονταν στις καλύτερες θέσεις, πάντα όμως οικογενειακά και ύστερα περνούσε για να παραλάβει την Λογγιώτικη….πλέμπα! !!

Εμείς πάντως περιμέναμε υπομονετικά στο καφενείο του Κώστα Σταμούτσου κι όταν ερχόταν ορμούσαμε σπρώχνοντας να πιάσουμε τις τελευταίες λίγες θέσεις. Οι άλλοι όρθιοι στο διάδρομο, σαλαμούρα…χαχαχα! !!

Αναχώρηση στις 10.00 και άφιξη στις12.00. Βέβαια τα ωράρια δεν τηρούνταν πάντα ή μάλλον δεν τηρούνταν ποτέ. ! !!! Διότι όλο κ κάποια νοικοκυρά δεν είχε προλάβει να τελειώσει το μαγείρεμα. …όλο κ κάποιο ανήλικο καθυστερούσε. …

Όμως το λεωφορείο ήταν υποχρεωμένο να περιμένει! !!

Πόσες φορές τρέχαμε να το προλάβουμε. ….μπροστά η μάνα μου να ουρλιάζει ” περιμενεεεεε “κ πίσω εγώ με τον Βασίλη με τα στρογγυλά σωσίβια μας επ’ ώμου. Τι ρεζίλι! !!!!

(Ο κ. Θεοφάνης Ντότσικας με το θρυλικό λεωφορείο του)

Μετά από την επιβίβαση κ του τελευταίου επίδοξου λουόμενου το λεωφορείο ξεκινούσε. …Ήταν το πιο ονειρικό μέσο που μετέφερε τον …άμαχο πληθυσμό στην…… Φωκική Ριβιέρα της Χιλιαδούς….Περνούσε μέσα από χωράφια με τριφύλλια κ καλαμπόκια …σε λίγο τά άφηνε πίσω του…είχε πια φτάσει στις αχλαδιές…
Μετά η στροφή προς αριστερά κ ….φτάσαμε! !!!
Όμως , ως γνωστόν ,αξίζει περισσότερο το ταξίδι παρά ….το φτάσιμο .Και το συγκεκριμένο καθημερινό ταξίδι ήταν όλα τα λεφτά. !!!
Πρώτα οι καλημέρες των ενηλίκων σε όλους κ από όλους πλην …των τσακωμένων .Αυτούς τούς προσπερνούσαν ή χαιρετούσαν μόνο τα παιδιά τους. Όμως τις Κυριακές , τις γιορτές κ τις 15 μέρες μέχρι της Παναγίας χαιρετούσαν όλοι όλους διότι είμαστε Χριστιανοί κ ουδείς. ..αναμάρτητος! !!
Στη συνέχεια άρχιζε λεπτομερέστατη αναφορά του φαγητού που μαγείρεψε η κάθε επιβαίνουσα νοικοκυρά ….διανθισμένη με σχόλια κάθε είδους ….τουτέστιν οι μανάδες μας έλεγαν για τα φαγητά τους με καμάρι. ….σχολίαζαν τα φαγητά των άλλων φανερά ή κρυφά. …μιλούσαν δυνατά. ..γελούσαν τρανταχτά ….ουφφφ …..μάς ζάλιζαν….
Εμείς. …τσιμουδιά. …στις θέσεις μας.
Άσε που ντρεπόμασταν για τις μανάδες μας που έδιναν. …ρεσιτάλ καθημερινά κ πολλάκις φανέρωναν δημόσια τα μυστικά μας…όπως “σήκω να δουν το μαγιό που σού έστειλε ο θείος σου από την Αυστραλία “

Το πούλμαν που μετέφερε καθημερινά τον άμαχο πληθυσμό της Μανάγουλης κ του Λόγου στην εξωτική Χιλιαδού διέσχιζε τον φιδωτό χωματόδρομο ….ασθμαίνοντας, όχι βέβαια λόγω του υπερβολικού ανθρώπινου φορτίου του αλλά λόγω της φορτισμένης ατμόσφαιρας εντός του…
Τώρα που θυμάμαι , εκείνη την εποχή του ’60
οι άνθρωποι ήταν αδύνατοι , προπαντός εμείς τα παιδιά κ οι πατέρες μας !!! Όχι όμως κ οι μητέρες μας οι οποίες απολογούνταν διαρκώς όταν δέχονταν παρατηρήσεις τρίτων για το…βάρος μας: “αφού το πρωί δεν πίνουν καθόλου το γελαδίσιο γάλα . Θέλουν κακάο…σάμπως είμαστε πλούσιοι κ έχουμε κακαόδεντρα στον κήπο μας…Μακάρι να ξαναρχόταν…Κατοχή για ένα μήνα, να μαυρίσει το μάτι τους από την πείνα κ τότε θα φάνε κ χαλίκια !!! ” Πόσο την φοβόμασταν αυτή την απειλή …
Για τους λιπόσαρκους συζύγους τους έλεγαν άλλα : ” αφού δεν τού αρέσουν τα δικά μου φαγητά , ας μη τα φάει. Ας πάει αλλού να βρει καλύτερα….” Αυτό το τελευταίο τό έλεγαν με πονηρό ύφος κ κλείνοντας το μάτι…όμως εμείς τότε δεν το καταλαβαίναμε!!!
Ή έλεγαν ότι όλη τη μέρα βρίσκονται μεταξύ καφενείων και χωραφιών….μπεκροπίνουν κ τούς κόβεται η όρεξη. Μάλιστα τό έλεγαν χωρίς την παραμικρή ενοχή.!!!!
Τέλος , για το δικό τους βάρος αρκούνταν σε αποστομωτικές κοινοτυπίες: ” το δικό μου φαΐ τρώω…δεν κλέβω κανενός…” Ή ακόμη “τα πάχη μου…τα κάλλη μου “
Αυτές ήταν οι τρομερές μανάδες μας, του ’60 !!!

Βογγούσε καθημερινά το Τρικορφιώτικο , όπως είπαμε, όχι από το βάρος των επιβαινόντων υποψηφίων κολυμβητών , αλλά από τη …βαρύτητα των ενηλίκων γυναικών : μανάδες…συνυφάδες κ κουνιάδες εξ Αθηνών…κουμπάρες κ συμπεθέρες ντόπιες…νύφες κ πεθερές ομόστεγες…γριές κ νιες….ντυμένες με ριγέ, πουά, λουλουδάτα εμπριμέ , λαχουρέ ,μονόχρωμα κλπ φορέματα…εμπειροπόλεμες και ετοιμοπόλεμες δοθείσης ευκαιρίας….. Και φυσικά οι ομογενείς εξ Αμερικής ή εξ Αυστραλίας ή εκ Καναδά… που μετέτρεπαν το λεωφορείο σε…bus της Βαβέλ μιας κ μιλούσαν τα ελληνικά με αμερικανική, αυστραλέζικη ή καναδέζικη προφορά!!!
Συχνά δημιουργούσαν παρεξηγήσεις ιδιαίτερα με τη λέξη…car!!!
“Εμείς έχουμε δικό μας ….κάρο στην Αμερική!!!! ” έλεγαν κάποιες.
Όμως οι ετοιμοπόλεμες δικές μας απαντούσαν άμεσα : ” κι εμείς έχουμε , αλλά μόνο για να κουβαλάνε οι άντρες μας μπαλάκια !!! “
Όταν όμως άκουγαν από τις ομογενείς να τις ρωτάνε αν κάνουν και ποια ώρα κάνουν……
βίζιτες τότε πάγωναν ή αγριεύαν μέχρι να λυθεί η παρεξήγηση….

Όμως ήταν κουκλάρες οι …ομογενείς με το άψογο στυλ τους που θύμιζε Χόλυγουντ : βαμμένα μαλλιά…..νύχια χεριών κ ποδιών σε μπλε ή πράσινο χρώμα…..κοσμήματα….καλλυντικά….ρούχα υψηλής ραπτικής κ αισθητικης κλπ….Όμως αυτό που τις ξεχώριζε από τις δικές μας ήταν το……κάπνισμα!!!!
Άνοιγαν κάτι υπέροχα πακέτα ασημένια ή χρυσά κ έπαιρναν με πολύ στυλ το τσιγάρο κ με πιο πολύ ακόμη στυλ τό άναβαν με χρυσούς αναπτήρες κ φυσουσαν τον καπνό 
….Ήταν….Θεές !!! Εμείς τις απολαμβάναμε…ενώ οι δικές μας οι ημεδαπές τις ζήλευαν κ τις μάλωναν ή τις κορόιδευαν
. Πολλές προσπάθησαν να μυήσουν τις δικές μας στο…μυστήριο του τσιγάρου αλλά ήταν ακατόρθωτο. Γιατί όταν θα γυρίσουν ξανά στις Αμερικές τους , πού θα βρίσκουν τσιγάρα οι δικές μας ; Συνήθως οι ομογενείς συγγενείς μας , άντρες κ γυναίκες έφευγαν εκείνη την εποχή χαρίζοντας ο,τι είχαν φέρει, ρούχα….αξεσουάρ….καλλυντικά κλπ. Τσιγάρα όμως πόσα να αφήσουν;
Αυτές ήταν οι διαφορετικές επιβαίνουσες στο Τρικορφιώτικο…..η Γιώτα που έγινε Μπέτυ..η Γεωργία που έγινε Τζωρτζια….η Μαρία που έγινε Μαίρη……

Το Τρικορφιώτικο……στην καθημερινή πορεία του να κινείται μεταξύ τριφυλλίων κ καλαμποκιών…να περιφρονεί τον πράσινο κάμπο για χάρη της γαλάζιας θάλασσας!!!!
Στο τιμόνι πάντα ο Θεοφάνης Ντότσικας …οδηγούσε χωρίς να ενοχλείται καθόλου από το ….επιβαίνον κοινό του.
Όμως ο αδερφός του, ο Βασίλης , έδινε μάχη για να εισπράξει τα χρήματα για τα εισιτήρια …..γιατί το λεωφορείο ήταν γεμάτο….κ ο διάδρομος αδιαπέραστος.!!!!!
Όμως πάντα χαμογελαστός…..τα κατάφερνε. 
Ο πηγαιμός ήταν πιο έντονος.Εμείς χαρούμενοι κ έτοιμοι για καινούριες εμπειρίες αφού οι χθεσινές ήταν πλέον
περασμένες. Στόχος της ημέρας ήταν η νέα κατάκτηση της θάλασσας με περισσότερο κολύμπι χωρίς σωσίβιο ….με περισσότερη παραμονή μέσα στο νερό χωρίς ανάσα…..κλπ. 
Οι γυναίκες πιο δυναμικές παρά ποτέ μιλούσαν για τα πάντα…..κ φυσικά να μην ξεχάσουν να μετρήσουν το σημερινό μπάνιο…..χαχαχα …λες κ θα έπαιρναν bonus από τη Θάλασσα!!!!
Μαζί μας επέβαιναν καλάθια ή ταγάρια ή τσάντες υφασμάτινες με μπουκάλια νερού…αβγά βραστά….ντομάτες κ αγγούρια….
ψωμιά….τυριά….φρούτα κλπ. διότι ως γνωστόν η θάλασσα ανοίγει την όρεξη !!!!
Απαραίτητα τα καπέλα….για μάς κ οπωσδήποτε σωσίβια στρογγυλά με αλογάκι.!!! Μπρατσάκια εμείς δεν φορέσαμε ποτέ!!!! Αυτά ανακαλύφθηκαν αργότερα !!!!
Και στις τσέπες των φορεμάτων των θηλυκών συνοδών μας…..η κρέμα NIVEA !!!!
Επέβαινε κ αυτή μαζί μας!!!!!!

Και το λεωφορείο των αδερφών Ντότσικα μετά από ένα ακόμη επεισοδιακό ταξίδι έφτανε στον προορισμό του…
Σταματούσε μπροστά στα πόδια της κυανής θεάς κ ξεφόρτωνε όλο το… Μορνολόι που κουβαλούσε…
Πρώτα κατεβαίναμε εμείς οι νεώτεροι…οι ανήλικοι…..τα Μορνοτόπουλα …..αδύνατα κ κοκκαλιάρικα με απαράδεκτα μαγιό…με αστεία καπέλα ….με κουλούρες σωσίβια που είχαν αλογάκι , δηλαδή ένα φουσκωτό κεφάλι 
αλόγου από το οποίο κρατιόμασταν όταν κολυμπούσαμε. 
Πόσο αστείοι ήμασταν !!!!
Το χειρότερο όμως ήταν πως ξεσηκώναμε όλο τον τόπο…..δικαίως όμως. Δεν ξέρεις τι σημαίνει να ταξιδεύεις στριμωγμένος….κ με ένα σωρό απαγορεύσεις….κ προπαντός με το φόβο ότι η μάνα σου ή η θεία σου θα πει κάτι που θα σέ ντροπιάσει !!!!
Επομένως η εκκωφαντική έξοδός μας ήταν δικαιολογημένη!!! Όμως διαρκούσε λίγο καθώς οι ….Μπουμπουλίνες μανάδες μας κ μαζί τους οι….Σπαρτιάτισες θείες μας ούρλιαζαν για να μάς μαντρώσουν σε ένα συγκεκριμένο χώρο της παραλίας.,..μπροστά στο μαγαζάκι του Αριστείδη κ της Χριστούλας Σταυράκη.
“Εδώ θα είστε , μαζί μας.Μην τολμήσετε και φύγετε ….γιατί δεν θα ξαναδείτε θάλασσα!!!! “
Τι να καναμε;Υποκύπταμε..
Τελικά αυτές οι θείες που έρχονταν στη ζωή μας κάθε καλοκαίρι, ήταν κακούργες!!!

Τελευταίες αποβιβάζονταν….οι γριές, αργά αργά κ μέσα στην …..μαυρίλα!!! Ήταν μια μαύρη ή καλύτερα μια κατάμαυρη….πινελιά μέσα στον χρυσογάλανο πίνακα της Χιλιαδούς!!!
Και επιπλέον είχαν το θράσος να ανοίξουν κ μαύρες ομπρέλες βροχής για να μην τις κάψει ο ήλιος!!!!
Κατευθύνονταν με αργά βήματα στην άλλη πλευρά του λιμανιού, εκεί που σήμερα είναι η ταβέρνα του Κουφογιάννη ,διότι εκεί υπήρχε ψιλή άμμος , εφόσον έρχονταν για…..αμμόλουτρα .Πίστευαν οτι η παραμονή τους μέσα στην ζεστή άμμο της παραλίας θα θεράπευε ή τουλάχιστον θα ανακούφιζε τα προβλήματα υγείας που είχαν κ θα έδιωχναν τους πόνους….Συνοδεύονταν πάντα από ένα νεώτερο άτομο που τις φρόντιζε κ μετά….εξαφανιζόταν κ ερχόταν στη δική μας παραλία.
Αρχικά ο κάθε συνοδός (τέκνο, εγγόνι, ανίψι, βαφτιστήρι, γειτονόπουλο κλπ ) έσκαβε με φτυάρι ένα λάκκο στην άμμο κ η δική του γραία έμπαινε μέσα αφού πρώτα αφαιρούσε το μαύρο της φόρεμα κ έμενε με την ….μαύρη νάιλον κομπινεζόν ….Κατόπιν ο συνοδός της την σκέπαζε με άμμο , ανάλογα με το πρόβλημα υγείας που είχε : μέχρι τη μέση εάν πονούσαν μόνο τα πόδια της….μέχρι το λαιμό εάν πονούσε παντού !!!! Τέλος τοποθετούσε δίπλα τους τα απαραίτητα κ κυρίως νερό κ οπωσδήποτε την μαύρη ομπρέλα που ήταν όμως αλεξίβροχη κ σίγουρα ….ηλιακός συσσωρευτής .
Έφευγαν μετά οι συνοδοί τους , γεμάτοι από άμμο και ευχές!!!!
Κάποιες φορές που εμείς δραπετεύαμε κ πηγαίναμε στη μία κ μοναδική προβλήτα της Χιλιαδούς για βουτιές, τις βλέπαμε απέναντι μας κ….γελούσαμε. Έμοιαζαν σαν να έχουν φυτρώσει στην άμμο ή σαν να μετακόμισε το νεκροταφείο της Φανερωμένης στη Χιλιαδού.!!!

Νάμαστε λοιπόν εμείς οι ΜΑΝΑΓΟΥΛΙΩΤΕΣ …..οι γελαδαραίοι….οι λασπιάδες…..που τρώμε τα χέλια από τα αυλάκια….κλπ….τώρα μπροστά στην θεά θάλασσά μας, την ασημένια κ χρυσή γαλάζια Γοργόνα μας……όπως ακριβώς κάνουν όλοι οι πολιτισμένοι άνθρωποι του κόσμου και εσείς γειτονοχωρίτες κοιτάξτε μας από μακριά και υπομονή μέχρι να έρθει θάλασσα στα χωριά σας.!!!! 
Χαχαχα…..Αυτή ήταν η εκδίκησή μας για όσους αλλοχωρίτες μάς κορόιδευαν…
Εμείς είχαμε την δική μας παραλία, μπροστά από το καφενείο του Αριστείδη κ της Χριστούλας Σταυράκη. Εκτεινόταν από το σπίτι του Σεπεντζή μέχρι το τσιμενταύλακο .
Αυτά ήταν τα όρια μας .Πέρα από εκεί δεν τολμούσε να πάει κανείς !!!! Ίσως νιώθαμε ανασφάλεια …ίσως κ ντροπή ή δεν ξέρω τι άλλο, για να μην απομακρυνθούμε…..
Μια μικρή παραλία…..χωρούσε ένα ολόκληρο χωριό πλην των πατεράδων μας,το ξαναλέω. 
Αυτοί τέτοια ώρα ήταν στα καφενεία κ απολάμβαναν τη δροσιά ….την ανακούφιση από τον οικογενειακό ζυγό κ κυρίως όλα όσα πωλούνται ή παρασκευάζονται εκεί. Μα είναι δυνατόν να είναι στα χωράφια ,το καταμεσήμερο;
Αρχικά πιάναμε το χώρο μας στην παραλία τρέχοντας για να βρούμε την καλύτερη θέση. Συχνά μαλώναμε για την ίδια θέση ώσπου να έρθουν οι….Μεγάλες για να λύσουν το πρόβλημα ή να τό….αυξήσουν ….όπως μόνον αυτές ξέρουν.!!!!
Κατόπιν στρωνόταν η κουρελού πάνω στα βότσαλα….συνήθως διπλή για να χωράει όλη την οικογένεια μαζί με τους καλοκαιρινούς μουσαφίρηδες…..Μετά τοποθετούνταν τα φαγώσιμα κ τα πόσιμα……όμως σίγουρα σκεπασμένα για τον ήλιο κ για τους …διπλανούς.!!!
Τέλος έβγαιναν τα…..ρούχα…η.μεγαλη αποκάλυψη!!!!

Ο ένας μετά τον άλλο βγάζαμε τα ρούχα μας κ μέναμε με τα μαγιό μας….πλην των βρεφών που απολάμβαναν γυμνά τη θάλασσα .!!!! Για να τιμωρήσω επιπλέον τον εαυτό μου ,ομολογώ ενώπιόν σας ότι στα 15 μου έσχισα μία ασπρόμαυρη φωτογραφία μου όπου εικονιζόμουν γυμνός στην παραλία όταν ήμουν δύο χρόνων !!!! Πόσο το έχω μετανιώσει!!!
Η καλύτερη όμως φωτογραφία θα ήταν εκείνη που θα εικόνιζε τους τρίχρονους έως εξάχρονους να κάνουν μπάνιο με τα άσπρα βρακιά τους!!!
Είναι αλήθεια ότι μέχρι να πάμε στο σχολείο κολυμπούσαμε με τα βρακιά μας , αγόρια κ κορίτσια….κάτι πολύ φυσικό για την εποχή του τέλους του ’60.Πόση χαρά πήραμε εγώ κ ο αδερφός μου , όταν η νονά του αδερφού μου μάς έφερε από την Αθήνα δύο ολοκαίνουργια μαγιό με ζώνη κ άγκυρα στην αγκράφα !!! Βέβαια εισέπραξε αντ’αυτών τον μεγαλύτερο κόκκορα του κοτετσιού μας…όμως χαλάλι της…. Με αυτά τα μαγιό μπήκαμε πανηγυρικά στον κόσμο των ευπρεπώς ενδεδυμένων , αποχαιρετώντας την εποχή των βρακοφόρων!!!!
Όμως παραμέναμε αδύνατοι…προπαντός τα αγόρια .Όσα παγωτά και να τρώγαμε…δεν παχαίναμε. Μυστήριο!!!!
Αναφερόμενος τέλος στις γυναίκες θα έλεγα ότι η σωματική διάπλαση της καθεμιάς κ η θαλασσινή της ενδυση ήταν απολύτως ανάλογη με το ρόλο της : οι μητέρες μας ήταν ελαφρώς παχουλές κ φορούσαν ολόσωμα μαγιό κυρίως μονόχρωμα κ απλά .Οι ανύπαντρες ήταν συνήθως λεπτές έως κοκκαλιάρες κ μπορούσαν να φορέσουν ακόμη κ μπικίνι μονόχρωμο ή εμπριμέ με πολλά στολίδια…μιμούμενες τη Ζωή Λάσκαρη ή τη Μάρθα Καραγιάννη. .γιατί ποιος ξέρει; Μπορεί ανα πάσα στιγμή να εμφανιστεί κάποιος γαμπρός Κούρκουλος ή Βουτσάς .
Οι μεγαλύτερες, όσες δεν πήγαιναν για αμμόλουτρα , θείες, γιαγιάδες, νονές κλπ ήταν διαφόρων σωματικών διαστάσεων , φορώντας σκουρόχρωμα ολόσωμα μαγιό κ κάποιες ιδίων χρωμάτων κομπινεζόν….
Όμως όλες….κάλυπταν τις κεφαλές τους όταν κολυμπούσαν ,για να μη βραχεί το….μαλλί κ φορούσαν από νάιλον σακούλες έως τα κομψά εκείνα πλαστικά σκουφιά που θυμίζουν…κελύφη σαλιγκαριών!!!

(Η γεννιά του ’60 κολυμπάει μετά της μητρός…)

Τι όμορφες που ήταν εκείνες οι μέρες του καλοκαιριού στην παραλία μας με τα βότσαλα κ την άμμο…..εκείνες οι μέρες που όλοι μαζί κολυμπούσαμε στην Χιλιαδού μας….που συνηθίζαμε ο ένας την παρουσία του άλλου….όλοι μαζί με τα ξαδέρφια μας κ τους φίλους μας από την Αθήνα κ το εξωτερικό.!!!!
Αυτό που θυμάμαι ήταν εικόνες με τους συγχωριανούς μου κ διάφορους ήχους κ φωνές….
Τούς έβλεπα να είναι στη θάλασσα μόνοι ή με παρέα , γύρω-γύρω ολοι…..Οι μανάδες μας να μην κολυμπάνε αλλά να πλατσουρίζουν εφόσον δεν ήξεραν κολύμπι…..όμως να αναλαμβάνουν το ρόλο της δασκάλας κολύμβησης κ να κρατάνε από τα χέρια τα παιδιά τους κ εκείνα να χτυπάνε τα πόδια τους δυνατά στο νερό για να επιπλεύσουν…..Εμείς να μπαινοβγαίνουμε συνέχεια στο νερό…..να κολυμπάμε με τα στρογγυλά σωσίβιά μας με τα αλογάκια … κ κάποιοι με μαύρες σαμπρέλες από ρόδες οχημάτων ……Οι θείες,γιαγιάδες, νονές κλπ να κάθονται στην άκρη της θάλασσας κ να ρίχνουν νερό στο πάνω μέρος του κορμιού τους ενώ το κυματάκι …φούσκωνε τις κομπινεζόν που φορούσαν αντί για μαγιό. 
Και ήχοι πολλοί μαζί με φωνές…..εκ θαλάσσης 
“Μαμααααα είδα ένα μεγάλο ψάρι !!!! “
Ή “Μαμά, θεία, γιαγιά, νονά κλπ κοιτάξτε πόσο πολύ κολυμπάω χωρίς σωσίβιο!!!!”
Και εκ παραλίας 
” Μπράβο!!!! “
Ή “Βγες αμέσως έξω ….θα κρυώσεις !!!”
Ή “Έλα γρήγορα έξω να φας το αβγό σου!!!”
Ή ” Δεν σού εχω πει χίλιες φορές να μην πηγαίνεις στο μώλο για βουτιές; Θα σπάσεις το κεφάλι σου. Θα τα πω όλα στον πατέρα σου τώρα που θα πάμε σπίτι. Αλίμονό σου .Τελευταία μέρα σήμερα που σέ παίρνω στη θάλασσα .Θα δεις τι θα πάθεις!!! Και ξαφνικά νάτες όλες μαζί , η συμμορία των μανάδων,των γιαγιάδων, των θειάδων κλπ ,να σε περικυκλώνουν σαν τη Μήδεια με το Χορό στην τραγωδία του Ευριπίδη ….
” Πού ήσουνα., παλιόπαιδο ; Κόντεψε να πεθάνει από την τρομάρα ή μάνα σου…γιατί φεύγεις χωρίς να της το πεις;Μόνο εσύ τα κάνεις αυτά κ δίνεις το κακό παράδειγμα κ στα δικά μας που κάθονται ήσυχα…”
Μούρθε να τις απαντήσω πρώτον ότι εάν τό έλεγα στη μάνα μου, δεν θα μέ άφηνε να πάω κ δεύτερον τα δικά τους αγγελούδια είναι άσσοι στις βουτιές κ στο ψέμα….
Πώς γίνεται όταν σέ μαλώνει η μάνα σου να εμφανίζονται άλλες δέκα κ να σέ κοματιάζουν όλες μαζί ; Αλήθεια, αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ….
Οι πιο αστείες όμως ηχητικές εικόνες ήταν οι διάλογοι από τα…..πηγαδάκια τους εντός των θαλασσίων υδάτων .Συνέχιζαν την κουβέντα που είχαν αρχίσει μέσα στο λεωφορείο….ή άρχιζαν καινούργια!!
Και εμείς , αφού τελείωσε το σημερινό μπάνιο ειτε το θέλαμε είτε όχι , μέναμε στην παραλία να μασουλάμε κ να τις ακούμε να λένε…να λένε..να λένε κ να ξαναλένε….να γελάνε…να κακαρίζουν…..κ να έχουν το ένα μάτι σε συναγερμό…να μην απομακρυνθούμε ή κάνουμε κάτι άλλο απρεπές ή επικίνδυνο. Μόνο μέχρι το καφενείο του Σταυράκη μπορούσαμε να πάμε για να πάρουμε μία πορτοκαλάδα ή μία βυσσινάδα , ποτέ όμως λεμονάδα γιατί μάς…αδυνατίζει!!

Λένε πως η θάλασσα ενώνει τους λαούς κ τους πολιτισμούς…..Στην δική μας περίπτωση η Χιλιαδού μάς ένωνε για ένα ολόκληρο καλοκαίρι κ του χρόνου πάλι ξανά….
Στην παραλία της….αυτή την συγκεκριμένη παραλία γινόμασταν όλοι μαζί μια οικογένεια….κ όταν στα νερά της κολυμπούσαμε νιώθαμε ανάλαφροι, καθαροί, δυνατοί, χαρούμενοι, έτοιμοι να βγούμε στην παραλία κ να χτίσουμε ένα ολόκληρο καινούργιο κόσμο….ή να ακολουθήσουμε τα κύματα , να βγούμε στα πελάγη κ τους ωκεανούς κ να κατακτήσουμε όλη την υφήλιο!!!!!
” Εγώ σήμερα έκανα γεμιστά αλλά χωρίς κιμά γιατί είναι Παρασκευή “
“Εγώ ξύπνησα πολύ νωρίς , έψησα τέσσερα ταψιά ψωμί κ έπλυνα τρεις σκάφες ρούχα…Φαΐ δεν πρόλαβα να μαγειρέψω….Θα φάμε αβγά με ντοματοσαλάτα. “
Ουφφφφ. Σταματήστε για λίγο ρε μανάδες, να χαρούμε τον ήλιο κ να ονειρευτούμε μια άλλη ζωή…..χωρίς τις φωνές σας….Ουφφφφφ
Και εσείς κορίτσια χαμηλώστε λίγο το τρανζίστορ. Βαρεθήκαμε πιά να ακούμε κάθε μέρα την Πυργοδέσποινα Της Κουζίνας κ την Ελεάνα Βολάνη…..Ήταν μερικά από τα ραδιορομάντζα που ακούγονταν καθημερινά από 09.00 έως 11.00…δραματικά τα περισσότερα κ λίγα κωμικά κ είχαν τεράστια απήχηση στο θηλυκό κοινό όπου κ να βρίσκονταν. 
Όμως όσο κ να νευριάζαμε….αυτές το βιολί τους. Μόνο όταν άρχιζαν να κρυώνουν μέσα στο νερό ή να καίγονται στην παραλία από τον ήλιο σταματούσαν κ αφοσιώνονταν ξανά σε μάς κ στην προετοιμασία της επιστροφής…

Έχουν περάσει από τότε 50 χρόνια!!!!!!

Πάντα επιστρέφω στην παραλία αυτή κ μού αρέσει να κολυμπάω …..Κάποιες φορές συναντώ συγχωριανούς μου κ θυμόμαστε ξανά τα παλιά….Όμως μόνο αυτά…

Άνεμοι της θάλασσας κ εσείς κύματα φέρτε μου ξανά τις φωνές τους….τα γέλια τους….τα γέλια μας….τα πρώτα χρόνια της ζωής μας…..Να ξαναγεννηθώ στην αύρα της πρωινής Χιλιαδούς …να κολυμπήσω στα γαλάζια της νερά….να κοιμηθώ στα ζεστά της βότσαλα….κ να ακούσω για μια ακόμη φορά το πονηρό ανέκδοτο της θείας μου Καλλιόπης, που τό έλεγε εντός θαλάσσης κ σηκώνονταν κύματα από τα γέλια όλων μας. 

“Κάποιος πλανόδιος πωλητής παπαγάλων 
τούς πούλησε όλους εκτός από έναν. Νύχτωσε κ βρέθηκε κοντά σε ένα καλοκαιρινό σινεμά .Έβαλε τον παπαγάλο μέσα στο σώβρακο του κ τού υπέδειξε να είναι φρόνιμος..Μπήκε στο σινεμά κ άρχισε το έργο. Ο παπαγάλος ήταν πολύ σωστός κ γι αυτό στο διάλειμμα ο κύριός αγόρασε ποπκόρν κ για τους δυο τους. Άνοιξε το φερμουάρ του παντελονιού του κ το πουλί έβγαλε το κεφάλι του έξω κ άρχισε να τρώει ποπκόρν από τη χούφτα του…..Κάποια μαντάμ είδε τη σκηνή…σοκάρεται….κ λέει στην φίλη της : ” τι να σού πω , Μαρίκα μου , τόσα αντρικά πουλιά έχω δει στη ζωή μου. Όμως πρώτη φορά βλέπω να τρώει…καλαμπόκι!!!!

Πώς νοσταλγώ εκείνη την εποχή κ μαζί με μένα και εσείς …Να ξαναμπούμε όλοι μαζί στο Τρικορφιώτικο…να στριμωχτούμε στα καθίσματα κ στο διάδρομο….να αφήσουμε πίσω μας την κάψα του χωριού κ να ταξιδέψουμε πάνω στα χρυσογάλανα νερά της Χιλιαδούς μας….

Κύριε Θεοφάνη…Κύριε Βασίλη ….μάταια κορνάρετε σήμερα για να φύγουμε….Δεν θέλουμε να φύγουμε….Αφήστε μας για όλη μας τη ζωή εδώ…

Related Articles

Αφήστε μια απάντηση

Back to top button