18 Φεβρουαρίου 1546 – Θάνατος του Μαρτίνου Λούθηρου
Δρ. Κατερίνα Κολτσίδα, Αιγυπτιολόγος
Στις 18 Φεβρουαρίου του 1546 πεθαίνει στο Άισλεμπεν ο Μαρτίνος Λούθηρος.
Η συμβολή του στη θρησκευτική μεταρρύθμιση και στην θεμελίωση του Προτεσταντισμού, είναι γνωστή σε όλους.
Θα ήθελα σήμερα να σταθώ στην, κατ εμέ, μεγαλύτερη προσφορά του στην παγκόσμια σκέψη. Στην μετάφραση της Αγίας Γραφής στα Γερμανικά ! Το έργο ήταν, προφανώς, μεγαλειώδες, και άνοιγε νέους δρόμους στη σκέψη. Παρότι και άλλοι είχαν μεταφράσει τα ιερά κείμενα στα Γερμανικά, η μετάφραση του Λούθηρου υπήρξε ιδιαίτερα πνευματώδης. Στοχεύοντας στην ευρεία διάδοση της Βίβλου, ο Λούθηρος επιλέγει στοιχεία της απλής γλώσσας με αποτέλεσμα η Παλαιά και Καινή Διαθήκη να είναι τώρα κατανοητές αλλά και προσβάσιμες σε όλους εκείνους που δεν είχαν τη δυνατότητα να τις διαβάσουν από το πρωτότυπο ή τη Λατινική τους μετάφραση, και δυσκολεύονταν να κατανοήσουν το δυσνόητο (κι άρα ασαφές) λεξιλόγιο των προηγούμενων μεταφράσεων.
Η γερμανική μετάφραση της Καινής Διαθήκης κυκλοφόρησε το 1522, ενώ το 1534 ο Λούθηρος ολοκλήρωσε και την μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης. Η Βίβλος γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλής και κυκλοφορεί ευρέως επηρεάζοντας, εκτός από την θεολογία και αυτή την γερμανική γλώσσα και λογοτεχνία, ενώ και η Βρετανία ακολουθεί το γερμανικό παράδειγμα, με τον Γουίλιαμ Τυντειλ να μεταφράζει την Παλαιά και Καινή Διαθήκη στην Αγγλική. Η διάδοση της τυπογραφίας την ίδια περίοδο υπήξε ένας ακόμα καθοριστικός παράγοντας για την επιτυχία που γνώρισε η έκδοση.
Το μεγαλειώδες αυτό έργο ο Λούθηρος το έφερε εις πέρας στο Κάστρο του Βάρτμπουρκ στο Άισεναχ της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.
Το 1983, 500 έτη μετά τη γέννηση του Μαρτίνου Λούθηρου (γενν 10.11.1483), το κάστρο γίνεται το κέντρο των εορτασμών της επετείου. Ξένοι επίσημοι επισκέπτονται τη χώρα για να παραστούν στις εκδηλώσεις. Άνθρωποι που έζησαν το γεγονός περιγράφουν ότι στη διαδρομή που θα ακολουθούσαν οι επισκέπτες, μέσα από πόλεις και χωριά, είχαν κλείσει με πανό και ξύλινες κατασκευές προσόψεις κτηρίων ενώ στις εισόδους των κάθετων δρόμων πολλές φορές είχαν κτιστεί τοίχοι (!) για να μην γίνει αντιληπτή η κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η χώρα, όπως αυτή καθρεφτιζόταν στην άθλια μορφή των οδών και συντήρηση των κτηρίων της.
Λίγο αργότερα, ξεκινούσε η ειρηνική επανάσταση των Ανατολικογερμανών (Friedliche Revolution) απέναντι στο καθεστώς, και στην προσπάθεια κοινωνικοπολιτικών αλλαγών, που κορυφώθηκε με την πτώση του τείχους του Βερολίνου το 1989.
Για όλους εμάς, που, μολονότι δεν επιλέξαμε να ενταχθούμε στο Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, αλλά μεγαλώσαμε πολιτικά στην αριστερά και τη μεταπολίτευση, και που είχαμε στο νου μας το όνειρο για ένα καλύτερο και δικαιότερο κόσμο, η συνειδητοποίηση της κατάστασης στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού υπήρξε ένα τεράστιο πολιτικό ΣΟΚ, πολλώ δε μάλλον όταν πληροφορηθήκαμε το μέγεθος των διώξεων και της τρομοκρατίας προς τους αντιφρονούντες.
