ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΜΩΡΟΙ – Γράφει ο Νίκος Στασινόπουλος

Πρόκειται για ένα απόσπασμα από πρόταση την οποία είχε πει ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο γέρος της Δημοκρατίας, για τους αποστάτες οι οποίοι σχεδίαζαν, σε συνεργασία με το παλάτι, την αποστασία της 15ης Ιουλίου 1965.

Συγκεκριμένα, την 16η Φεβρουαρίου 1966, είχε πει:… ‘αποτελεί ενθάρρυνση στους υποψηφίους αποστάτες να τολμήσουν και υπόσχεση ότι θα βρουν την υποστήριξη της ΕΡΕ. Είπαν τότε, ούτε προδότες, ούτε μωροί υπάρχουν εις τας τάξεις της Ενώσεως κέντρου. Και τότε δεν υπήρχαν, υπήρξαν βραδύτερα. Και υπήρξαν και τα δύο είδη. Και προδότες και μωροί…

Στις μέρες που διανύουμε, η ιστορία έρχεται να επαναλάβει αυτά που έγιναν στα λεγόμενα ‘Ιουλιανά’. Χωρίς τα ίδια πρόσωπα και με λίγο διαφορετικές καταστάσεις, αλλά με τον ίδιο σκοπό: το πλήγμα του κεντρώου χώρου. Η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα δεν υπήρξε πραξικόπημα, τουλάχιστον ως προς το τυπικό σκέλος.

Βλέπουμε λοιπόν από εκείνο τον περίφημο Νοέμβρη του ’11 ότι οι ίντριγκες ήταν σε έξαρση. Όμως τότε φάνηκε απλά το τελικό αποτέλεσμα, οι συνομωσίες εξυφαίνονταν από την πρώτη μέρα μετά την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου, στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Στελέχη, που υπάρχουν ακόμα και σήμερα στο ΠΑΣΟΚ, οργάνωναν κατηχήσεις κατά τόπους με ένα και μόνο δόγμα: Να φύγει ο Παπανδρέου.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ο κ. Βενιζέλος, το βράδυ των εκλογών της 16ης Σεπτεμβρίου του 2007, με την διαφαινόμενη ήττα του ΠΑΣΟΚ, έθετε υποψηφιότητα για την προεδρία του κινήματος. Τοιουτοτρόπως φάνηκε ότι τότε το ΠΑΣΟΚ πέρναγε μεγάλη κρίση, με τον κ. Βενιζέλο να κάνει τον δικό του πόλεμο, ακόμα και με το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, προκειμένου να γίνει πρόεδρος του κινήματος.

Φτάνοντας στον Νοέμβρη του 2011, ήρθε και η περίοδος των Καννών, όπου ο κ. Βενιζέλος μπήκε στο αεροπλάνο όντας αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπανδρέου και γύρισε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπαδήμου. Και αυτό διότι ο κ. Παπανδρέου παραιτήθηκε από πρωθυπουργός, αντί να διώξει τους αποστάτες που του κουνούσαν το δάχτυλο, προκειμένου να μην κάνει εκλογές στην κρίσιμη εκείνη στιγμή που η πατρίδα δοκιμαζόταν.

Εν τέλει, ο Παπανδρέου τους έκανε τη χάρη, κάνοντας ακόμα μεγαλύτερη χάρη στον εαυτό του αλλά και σε όσους σιχάθηκαν από τη σήψη που υπήρχε στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ: τους παρέδωσε το ΠΑΣΟΚ, αποχωρώντας εν όψει των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου 2015, ιδρύοντας το δικό του κίνημα. Με διάφορες συγκυρίες να είναι εναντίον, τελικά δεν κατόρθωσε να μπει στη βουλή.

Τον Σεπτέμβρη του 2015, με τις εκλογές να έχουν ήδη προκηρυχθεί, ο κ. Παπανδρέου έκανε άνοιγμα στην κ. Γεννηματά, η οποία έθεσε τους εξής τραγικούς όρους: να διαλύσει ο Παπανδρέου το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών και να μην είναι ούτε ο ίδιος υποψήφιος, φέρνοντας όμως τις ψήφους που του αναλογούσαν στο ΠΑΣΟΚ. Την ίδια στιγμή όμως δεν ίσχυσε το ίδιο για τον κ. Θεοχαρόπουλο με το 0,4%, καθώς επίσης και για τον κ. Λοβέρδο, ο οποίος είχε ιδρύσει τη ‘Νέα Ελλάδα’, κατεβαίνοντας μάλιστα ως συνιστώσα της ‘Ελιάς’ στις Ευρωεκλογές του 2014.

Όμως τα πιο τραγελαφικά αποκαλύφθηκαν μετά την εκλογή του κ. Μητσοτάκη στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ. Από τη μια Κα Γεννηματά δήλωσε ότι με τον κ. Μητσοτάκη την χωρίζει άβυσσος. Όμως στην συγκυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, δεν είχε θέσει κανένα τέτοιο θέμα, ως απλή βουλευτής, αποδεχόμενη προφανώς τη συνεργασία.

Από την άλλη η ο κ. Γρηγοράκος έκανε δήλωση για πιθανότητα να συνεργαστεί με τη ΝΔ, τόσο αυτός αλλά και άλλοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Είναι ο ίδιος που είχε εισηγηθεί διαγραφή Παπανδρέου, μετά την εκδήλωση ‘από τον ανένδοτο στην αλλαγή’ την 1-9-2014 στο Ζάππειο όπου ο κ. Βενιζέλος αποδοκιμάστηκε εντόνως, ειδικά κατά την αναφορά του συνθήματος από τον ίδιο, το οποίο έλεγε ‘Γιώργο γερά να πέσει η Δεξιά’.

Εδώ λοιπόν φαίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ έκανε στροφή προς τα δεξιά, πηγαίνοντας αντίθετα στις αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη. Προφανώς δεν την έκανε από μόνο του, αλλά τα στελέχη του. Εδώ λοιπόν κολλάει η φράση του Γεωργίου Παπανδρέου ‘και προδότες και μωροί’. Τότε πρωταγωνιστής ήταν ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με την ομάδα του, που έκανε κανονική αποστασία. Πρόσφατα ήταν ο κ. Βενιζέλος με την ομάδα του, που έκανε ιδεολογική αποστασία.

Το νέκταρ της εξουσίας είναι πολύ γλυκό. Όμως είναι γλυκό μόνο τους εξουσιαστές και όχι τους πολίτες. Μέχρι ώρας η ιστορία μας έχει δείξει ότι τα κατώτερα στρώματα έχουν υποστεί ζημιά, από το κυνήγι της εξουσίας. Απομένει να δούμε απλά την τελική κατάληξη, που μοιάζει ήδη δυσοίωνη και ζοφερή.