Πως η υποψηφιότητα της Διαμαντοπούλου για τον ΟΟΣΑ τάραξε τα…θολά νερά του πολιτικού συστήματος

Το Νpress εμβαθύνει σε παρασκήνιο, στρατηγικές και προοπτικές γύρω από την πρώτη ελληνική υποψηφιότητα για την ηγεσία του διεθνούς οργανισμού.

Μεγαλύτερη έκπληξη κι από την ίδια την επιλογή του Πρωθυπουργού να προτείνει την πρώην Επίτροπο, υπουργό και πρόεδρο του ΔΙΚΤΥΟΥ για τη Μεταρρύθμιση ως υποψήφια για τη θέση της ΓΓ του ΟΟΣΑ θα λέγαμε πως αποτέλεσε η σύγχυση που προκάλεσε στο εγχώριο πολιτικό σύστημα. Σχεδόν όλα τα κόμματα και πολύ μεγάλη μερίδα του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σχολίασαν την υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου. Από τη στιγμή μάλιστα που έγινε κοινή παραδοχή η ταύτιση του προφίλ, του βιογραφικού και της πορείας της κυρίας Διαμαντοπούλου με την διεκδίκηση ενός τέτοιου αξιώματος, τότε μάλλον άλλες ήταν οι αιτίες που ξεσήκωσαν μια τόσο μεγάλη συζήτηση…

Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο ζήτημα «άγγιξε» σε διαφορετικό επίπεδο έντασης κι επιρροής, όλες τις ανοιχτές πληγές, τις εκκρεμότητες, τις επιδιώξεις ακόμα και την ανωριμότητα ολόκληρου του πολιτικού συστήματος. Ούτως ή άλλως η πολιτική μας κουλτούρα –με ορισμένες φωτεινές εξαιρέσεις- δεν μας έχει συνηθίσει ούτε στην διεκδίκηση ηγετικών αξιωμάτων διεθνών οργανισμών από προσωπικότητες με την «φανέλα» της εθνικής Ελλάδος ούτε στην υπερκομματική επιλογή προσώπων.

Περισσότερο όμως θα λέγαμε πως η επιλογή της κυρίας Διαμαντοπούλου από τον Πρωθυπουργό προκάλεσε μια σχετική «νευρικότητα» στις αμιγώς εσωκομματικές ισορροπίες περισσότερων κομμάτων.
Στη Νέα Δημοκρατία που βλέπει με καχυποψία και απογοήτευση την διαχρονική και τολμηρή στρατηγική του Κυριάκου Μητσοτάκη να ανοίγεται σε πολιτικά πρόσωπα και τεχνοκράτες που δεν προέρχονται από τον στενό ή τον ευρύτερο κομματικό πυρήνα της ΝΔ. Ορισμένοι συντηρητικοί κύκλοι μάλιστα φάνηκαν να αγανακτούν ακόμα και με μια πρόταση υποψηφιότητας για διεθνή οργανισμό! Ούτε καν διορισμό, ούτε καν κάποιο κυβερνητικό αξίωμα. Σημάδια τα οποία δείχνουν ότι η προσπάθεια αυτή του κ. Μητσοτάκη για υπερκομματικά ανοίγματα στο χώρο του κέντρου πιθανότατα θα δοκιμαστεί έντονα στο ορατό μέλλον σε επίπεδο εσωκομματικής ισχύος.
Στο Κίνημα Αλλαγής που παρότι δείχνει να βρίσκει τον αντιπολιτευτικό βηματισμό του (το μόνο κόμμα που ανεβαίνει σταθερά έστω και μονάδα-μονάδα στις δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών) καθώς ανέδειξε την παθογένεια προσωποπαγών, βλαπτικών στρατηγικών στελεχών του, όπως του Ανδρέα Λοβέρδου.

Ενώ η βασική και συνεπής κομματική γραμμή ήταν η ξεκάθαρη και απλόχερη στήριξη της υποψηφιότητας της κυρίας Διαμαντοπούλου, ο πρώην υπουργός με την αμφιλεγόμενη δημόσια τοποθέτησή του στο twitter υποδαύλισε το κλίμα συναίνεσης αλλά και …αντιπαροχής που ήθελε να περάσει το ΚΙΝΑΛ. Και όντως η αρχική στάση του ΚΙΝΑΛ -που ήταν κι αυτή που τελικά επικράτησε παρά την παραφωνία Λοβέρδου- είχε την ίδια προσοδοφόρα στρατηγική που είχε και η στάση του κατά την επιλογή του προσώπου για την ΠτΔ: Δεν χαρίζουμε σε κανέναν την στελεχιακή ιστορία της παράταξης. Πέρα βέβαια από την πολιτική στρατηγική, δεκάδες ήταν και τα επώνυμα στελέχη που ευχήθηκαν δημόσια και τηλεφωνικά στην πρώην βουλευτή και υπουργό του ΠΑΣΟΚ καλή επιτυχία και εκφράστηκαν με θερμά λόγια για την υποψηφιότητά της. Αυτό το γεγονός προκάλεσε ακόμα μεγαλύτερα ερωτηματικά για τα κίνητρα της έκφρασης του κ. Λοβέρδου… Ο ίδιος πάντως σε μετέπειτα τοποθέτηση του προσπάθησε να διασκεύασει τις εντυπώσεις και να προσπεράσει την αρχική του έκφραση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως που αδημονεί ως «πνιγμένος» από την βαθιά εσωτερική κρίση που διανύει και τη συνεχή δημοσκοπίκη πτώση «να πιαστεί από τα μαλλιά του», εκμεταλλεύτηκε την φράση του Άνδρεα Λοβέρδου και εξέδωσε μια μάλλον «μικρόψυχη» ανακοίνωση, βεβιασμένης αντιπολίτευσης, όταν το διακύβευμα αφορά έναν εθνικό στόχο που μόνο οφέλη θα αποφέρει συνολικά στη χώρα πέρα και πάνω από κομματικά στεγανά και αγκυλώσεις. Την ανακοίνωση ακολούθησε μια σειρά δημοσιευμάτων στον φιλικό προς την αξιωματική αντιπολίτευση τύπο καθώς και σε άλλες τοποθετήσεις στελεχών με εκφράσεις κομματικής περιχαράκωσης και αντιπολιτευτικού άγχους για ένα ζήτημα που θα μπορούσε να δείξει στοιχεία ωριμότητας και υπέρβασης.
Όλα αυτά που καταγράφονται ως πρώτες αντανακλάσεις της ανακοίνωσης της επιλογής της Άννας Διαμαντοπούλου, φαίνεται να μην αγγίζουν την προοπτική της υποψηφιότητάς της, για την οποία η πρώην Επίτροπος εργάζεται ήδη σκληρά. Σε στενή συνεργασία με τις αρμόδιες διευθύνσεις του Υπουργείου Εξωτερικών, την ελληνική αντιπροσωπία στον ΟΟΣΑ, την πλούσια προσωπική της ατζέντα προσωπικοτήτων κι επαφών στην Ευρώπη και τον κόσμο ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει την μεγάλη αυτή πρόκληση.

Μια μάχη σίγουρα δύσκολη, για την οποία δεν έχει καταγραφεί πρότερη εγχώρια εμπειρία διεκδίκησης της συγκεκριμένης θέσης κατά το παρελθόν. Μια διεκδίκηση που σαφώς ξεπερνά τις δυνάμεις της προσωπικότητας κάθε υποψηφίου και ανάγεται σε επίπεδο δυνατοτήτων της χώρας που εκπροσωπεί. Μια μεγάλη ευκαιρία παράλληλα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, για την Ελλάδα, να δηλώσει «παρούσα» στις διεθνείς εξελίξεις και να ενισχύσει τη θέση της και τις απόψεις της μέσα στον βαρύνουσας σημασίας διεθνή οργανισμό. Και γιατί όχι, αν οι συνθήκες το επιτρέψουν, να ηγηθεί ένα πρόσωπο ντυμένο στα γαλανόλευκα;