Ράπισμα Παπανδρέου σε Σόιμπλε

Σκληρή ανακοίνωση του προέδρου του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Γεωργίου Παπανδρέου κατά του υπουργού οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, με αφορμή την επαναφορά φημολογιών περί εξόδου της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ. Ο Γεώργιος Παπανδρέου κάνει λόγο για πρακτικές που δεν βοήθησαν την Ελλάδα, από την αρχή της κρίσης χρέους και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην άρση της εμπιστοσύνης των αγορών κατά της χώρας μας. Τονίζει δε, τόσο την αναγκαιότητα της προώθησης των μεταρρυθμίσεων από πλευράς μας ,όσο και τη σημασία που έχει για την πορεία τους, η αλληλεγγύη των εταίρων μας και η οριστική παύση των συζητήσεων και δηλώσεων από πλευράς τους, περί ενός πιθανού Grexit.

«Η συνεχής και δημόσια αμφισβήτηση της συμμετοχής της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ από τον κ. Σόιμπλε αλλά και από αρκετούς παράγοντες στην ΕΕ, έκανε τεράστια ζημιά στην προσπάθεια της χώρας και του Ελληνικού λαού να ξεπεράσουν την κρίση», αναφέρει στην παρέμβαση του ο Γιώργος Παπανδρέου χαρακτηρίζοντας εγκληματική για τη χώρα την αμφισβήτηση της συμμετοχής στο ευρώ, το οποίο επανήλθε στην επικαιρότητα με τις πρόσφατες αναφορές του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Ο πρόεδρος του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ επισημαίνει τις ευθύνες της γερμανικής κυβέρνησης και του ιδίου του κ. Σόιμπλε, για τη φημολογία και τη συζήτηση που είχε ανοίξει το 2010 ο Γερμανός υπουργός, όταν πρότεινε δημοσίως την αλλαγή των Συνθηκών της ΕΕ για να μπορούν να αποβάλλονται χώρες που παραβαίνουν τους κανόνες του Μάαστριχτ, φωτογραφίζοντας, όπως υποστηρίζει την Ελλάδα.

«Και αυτό, παρότι την ίδια ώρα η πλειοψηφία του Ελληνικού Κοινοβουλίου είχε ψηφίσει το πιο ισχυρό και δύσκολο πρόγραμμα προσαρμογής – στις 5 Μαρτίου 2010»,αναφέρει ο κ. Παπανδρέου.

Επισημαίνει δε πως «αντί να στηριχθεί η προσπάθεια της τότε κυβέρνησης και του Ελληνικού λαού, η Γερμανική κυβέρνηση με τις δηλώσεις Σόιμπλε εξέθρεψε φόβους και αμφιβολίες στις αγορές ομολόγων για την πορεία της ελληνικής οικονομικής προσπάθειας. Αυτές οδήγησαν νομοτελειακά την Ελλάδα να αναζητήσει αναγκαστικό δανεισμό από το νέο μηχανισμό στήριξης».

Κατηγορεί επιπλέον τη γερμανική πλευρά για τη αμφιβολία που εξέφρασε για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, η οποία, κατά τον κ. Παπανδρέου, συνέβαλε καθοριστικά στην παύση του δανεισμού από τις τράπεζες, στη δραματική μείωση και απόσυρση καταθέσεων, την έλλειψη ελληνικών και ξένων επενδύσεων και τη φυγή κεφαλαίων σε άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες.

«Πολύ απλά, αυτή η αμφιβολία “κανιβάλισε” τις προσπάθειες της Ελληνικής κυβέρνησης και τις θυσίες του Ελληνικού λαού.

Σύμφωνα με τον Γιώργο Παπανδρέου αν οι ευρωπαίοι ηγέτες και ο κ. Σόιμπλε, είχε πράξει ότι έκανε ο προκάτοχός του Πέερ Στάινμπρουκ και τώρα ο Μάριο Ντράγκι η Ελλάδα θα είχε αποφύγει πολλά από τα δεινά που ακολούθησαν και η Ευρώπη θα βρισκόταν σε καλύτερη θέση.

Ο Γιώργος Παπανδρέου δηλώνει ότι η Ελληνική κυβέρνηση, της οποίας ηγήθηκε , καθ’ όλη τη διάρκεια της πρώτης περιόδου της κρίσης, μέχρι και τα τέλη του 2011, έπραξε το εθνικό της καθήκον και ανέλαβε ευθύνες που δεν της αναλογούσαν και διαχειριζόμενη μια πρωτόγνωρη κρίση σε αχαρτογράφητα ύδατα, πέτυχε να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ, παρά τις επιδιώξεις κάποιων να εκδιωχθεί προς παραδειγματισμό των υπολοίπων χωρών, εκφράζοντας και κάνοντας πράξη τη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού και των πολιτικών δυνάμεων της χώρας.

Υπερασπίζεται την δημοσιονομική προσαρμογή που επετεύχθη και τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις και σημαντικές αλλαγές, οι οποίες όπως σημειώνει ο Γιώργος Παπανδρέου, πέραν των προβλέψεων του μνημονίου, τα ευεργετικά αποτελέσματα των οποίων συνέβαλαν καθοριστικά στον περιορισμό των οικονομικών βαρών που θα είχαν κληθεί να καταβάλουν οι πολίτες, αυτές επέδρασαν θετικά στην αντιμετώπιση των παθογενειών του πελατειακού συστήματος, που συνεχίζει να ταλανίζει τη χώρα και τους Έλληνες.

Επιρρίπτει ευθύνες στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης που πολέμησαν κάθε αλλαγή και έταξαν ψεύτικους παραδείσους αντί να συμβάλουν ουσιαστικά στην εθνική προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης, όπως λέει και τονίζει την ευθύνη όλων των πολιτικών δυνάμεων του τόπου, να συζητήσουν, να αποφασίσουν και να προωθήσουν προοδευτικές μεταρρυθμίσεις με ωριμότητα για το κοινό μας μέλλον, με σχέδιο, όραμα, ρεαλισμό και αξιοπιστία.