Για την Τράπεζα Αττικής. Γράφει ο Γιώργος Προκοπάκης
Ως μηχανικός έχω έννομο συμφέρον. Το ταμείο μου έχει χάσει από τις δύο προηγούμενες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, ούτε λίγα ούτε πολλά, €560 εκατ. Τα χρήματα εξαερώθηκαν. Τι άξιζαν αυτά τα χρήματα για τους ασφαλισμένους. Μόλις μία πρόσθετη μηνιάια σύνταξη των €1.300, επί δέκα χρόνια για 43.000 συνταξιούχους! Αυτό είναι το αντίτιμο για να είναι ο κ. Γαμβρίλης τραπεζίτης!
Σήμερα, τελευταία μέρα της παράτασης για την ανακεφαλαιοποίηση, το ταμείο μου μπήκε με άλλα €384 εκατ. Τι αξίζουν αυτά τα χρήματα για τους ασφαλισμένους; Ετήσιο επίδομα ανεργίας €5.000 για δύο χρόνια σε 38.000 άνεργους μηχανικούς! Ή οι ασφαλιστικές εισφορές δύο ετών για 38.000 μηχανικούς που δεν μπορούν να πάρουν ασφαλιστική ενημερότητα και δεν έχουν πια κάλυψη περίθαλψης.
Όλοι εμείς είμαστε υπερήφανοι που ο κ. Γαμβρίλης είναι τραπεζίτης. Θα σκίσουν οι μηχανικοί με την τράπεζά τους ενισχύοντας την ανάπτυξη.
Έχω και μια απορία. Ποιός αποφάσισε να αγοράσει το ταμείο μου μετοχές σε τιμή 8% υψηλότερη από αυτήν που καταγράφεται στο ταμπλώ του χρηματιστηρίου. Ωραία επένδυση – χάνεις 8% με το καλημέρα. Θα μου πείτε πως και όλοι οι άλλοι δημόσιοι φορείς που προσηλύτισε ο συνάδελφος financier κ. Σπίρτζης, 8% με το καλημέρα χάσανε.
Είμαι και περίεργος. Πολύ θα ήθελα να δω τους όρους υπό τους οποίους το αμερικάνικο fund Aldwych (ή μήπως Aldridge;) παρέσχε τη διαβεβαίωση προ δύο εβδομάδων ότι θα αναλάβει οποιοδήποτε ποσόν παραμείνει ακάλυπτο. Ίσως θάπρεπε να είναι περίεργος και ο Πρόεδρος της Επιτροπής ή κάνας εισαγγελέας. Αν ενδιαφερθούν, είμαι σίγουρος πως μπορούν να βρουν τα χαρτιά από άλλες πηγές.
Να το ξαναπούμε: ως μηχανικός έχω έννομο συμφέρον.
