Πρωτομαγιά στη Ναύπακτο – Τι είναι αυτό που την κάνει τόσο ξεχωριστή;

Τριήμερο και η Ναύπακτος για ακόμη μια φορά βούλιαξε από κόσμο. Σήμερα μάλιστα Πρωτομαγιά, οι μάχες για ένα τραπεζάκι στο λιμάνι της πόλης έδιναν και έπαιρναν καθόλη την διάρκεια της ημέρας. Επισκέπτες, τόσο από τις γύρω περιοχές αλλά και αλλού, επέλεξαν την πόλη μας να περάσουν τον ελεύθερο χρόνο τους, να πιουν ένα καφέ με την παρέα τους και να απολαύσουν τις ομορφιές της.

Γράφει ο Γιάννης Μπέκος

Και πως αλλιώς να γίνει, καθώς ακόμη και όσοι μεγαλώσαμε ή και ζούμε στην πόλη αυτή, καθημερινά ανακαλύπτουμε και μια ακόμη πλευρά της που μας συναρπάζει. Καθένα ξεχωριστά, αλλά και όλα μαζί, όσα την καθιστούν μοναδική. Το πανέμορφο και γραφικό Ενετικό λιμάνι της, το πλακόστρωτο καλντερίμι, το “καρτ-ποσταλικό” καλοδιατηρημένο Μεσαιωνικό κάστρο, στο οποίο φτάνεις μέσα από ένα καταπράσινο δρομάκι και σε ανταμοίβει απλόχερα με την πανοραμική του θέα. Οι δυο μεγάλες παραλίες της στο Γρίμποβο και στην Ψανή με τα αιωνόβια πλατάνια, που φτάνουν σχεδόν δίπλα στο κύμα. Η θέα της φωτισμένης γέφυρας απέναντι τα βράδια. Όλα μαζί ένα ονειρεμένο σύνολο.
Προσβάσιμη πλέον πολύ εύκολα στους περισσότερους και λόγω της γεωγραφικής της θέσης, αλλά και των σύγχρονων πλέον αυτοκινητόδρομων που δόθηκαν στην κυκλοφορία, μοιάζει σιγά σιγά να ξανακερδίζει το στοίχημα και την παλιά της αίγλη. Ιδανικός προορισμός, τώρα ειδικά με σύμμαχο τον καλό καιρό, που δίνεται η δυνατότητα στον επισκέπτη να την περπατήσει απ άκρη σ άκρη, να τη χαρεί και να την αγαπήσει μαζί μας.
Και όπως έγραφε και ο “Επαχτίτης” Κώστας Οικονόμου, στο ποίημα του για την γενέθλια πόλη :

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ

Κάτω απ το χέρι του θεού, σαν πλέεις πάνω στο αφρόκυμα, πανάρχαια μνήμη του καιρού, της φύσης πολύτιμο απόκτημα, μακριά και αν είμαι, σε νιώθω, ανάερη κάτι σαν πνεύμα, πέρα απ τα γήινα, ιδέα.