Στερνό αντίο στον Φώτη Μπαδα

Ράγισαν και οι πέτρες σήμερα στον Ι.Ν. του Αγίου Χριστοφόρου και στο νεκροταφείο του Αϊ Γιώργη στο Αγρίνιο, όπου κατά εκατοντάδες συνέρρευσαν οι οικείοι, οι φίλοι και οι γνωστοί του Φώτη Μπάδα, του 45χρονου που χθες το μεσημέρι πέθανε αιφνίδια από ανακοπή καρδιάς, ενώ έκανε αγροτικές εργασίες στο χωριό του, την Παλαιοκαρυά.

Για χρόνια στενός φίλος και συνεργάτης του πρώην υφυπουργού και βουλευτή Αιτωλ/νίας Θάνου Μωραΐτη, ο εκλιπών είχε αναπτύξει ένα μοναδικό δίκτυο προσωπικών – φιλικών σχέσεων με χιλιάδες πολίτες στην Αιτωλοακαρνανία, όσο και με ετεροδημότες και τον διέκριναν πάντα η ευγένεια, η κατανόηση, η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, όχι μόνον σε άτομα του ίδιου πολιτικού χώρου, αλλά και σε πολιτικούς αντιπάλους. Γεγονός που πιστοποιήθηκε και σήμερα κατά την εξόδιο ακολουθία. Δύσκολα θα βρίσκονταν έστω κι ένας άνθρωπος από τις χιλιάδες που γνώριζε, που να είχε πει πως ο Φώτης Μπάδας ήταν εχθρός του.

Ξεκίνησε από τα μαθητικά του χρόνια και στη συνέχεια τα φοιτητικά του στη νεολαία του ΠΑΣΟΚ και ακολούθησε σε όλα του τα βήματα του τον Θάνο Μωραΐτη, από τις στιγμές του εκλογικού του και πολιτικού του θριάμβου μέχρι τις δύσκολες περιόδους, όπου για πολλούς μια τέτοια σχέση θεωρούνταν ίσως και «ασύμφορη». Ο Φώτης Μπάδας, δεν «πούλησε» ποτέ τους φίλους του και τους συντρόφους του και αποτέλεσε μοναδικό παράδειγμα ανιδιοτέλειας και προσφοράς, χωρίς ποτέ να ζητήσει το παραμικρό.

Από χθες το μεσημέρι που έγινε γνωστός ο θάνατος του δεκάδες ήταν τα μηνύματα φίλων του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που δεν πίστευαν πως ένας ολοζώντανος άνθρωπος, που μόλις πριν από δυο μήνες περίπου βάφτισε το δεύτερο του παιδί, έφυγε τόσο ξαφνικά και άδικα από τη ζωή ενώ είχε ακόμη να προσφέρει τόσα πολλά: Στην κοινωνία, στην οικογένεια του, στους φίλους του, στο τοπικό πολιτικό σκηνικό.

Εκατοντάδες βρέθηκαν το μεσημέρι στον νέο Ι.Ν. του Αγίου Χριστοφόρου για να τον αποχαιρετήσουν. Τραγικές φιγούρες η σύζυγος του, ο αδερφός του, η μητέρα του, αλλά και ο στενός φίλος του Θάνος Μωραΐτης που με δυσκολία κατάφερε να πει κάποια λόγια μετά το πέρας της νεκρώσιμης ακολουθίας. Στην κηδεία παραβρέθηκαν ο πρ. υπουργός Φίλιππος Σαχινίδης, ο δήμαρχος Αμφιλοχίας Απ. Κοιμήσης, ο πρ. δήμαρχος Αγρινίου Π. Μοσχολιός, η αντιπεριφερειάρχης Χριστίνα Σταρακά, ο αντιδήμαρχος Αν. Καλαμπαλίκης, πολιτευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, δημοτικοί και περιφερειακοί Σύμβουλοι, στελέχη του τοπικού ΠΑΣΟΚ και του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών, στρατιωτικοί, αφού ο Φ. Μπάδας ανήκε στο πολιτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, παλιοί του σύντροφοι από τη νεολαία ΠΑΣΟΚ από διάφορες περιοχές της χώρας , ενώ στεφάνια έστειλαν η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά, ο πρόεδρος του Κινήματος και πρ. πρωθυπουργός Γιώργος Αν. Παπανδρέου, ο υπουργός Άμυνας Π. Καμμένος, ο αναπληρωτής υπουργός Δ. Βίτσας, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ κ.α.
Ο επικήδειος του Θάνου Μωραϊτη:

«Σύντροφε μου, φίλε μου, αδελφέ μου, κουμπάρε μου….
Είμαστε εδώ όλοι…
Είναι εδώ τα πολυαγαπημένα σου πρόσωπα, η οικογένεια σου…
Είναι εδώ οι φίλοι μας από την αρχή της πορείας μας , οι συνεργάτες μας…
Είναι οι φίλοι σου από την εστία, είναι σύντροφοι από την Κωλέττη, είναι οι παλιοί και νέοι φίλοι από τον τόπο μας…
Είναι εδώ νοερά όλοι αυτοί οι εκατοντάδες που δεν μπόρεσαν, δεν πρόλαβαν να έρθουν…
Είμαστε εδώ όλοι εμείς που σε αγαπήσαμε για το απίστευτο ήθος σου, …τον χαρακτήρα σου, …την κρυστάλλινη πορεία σου, …την τιμιότητα σου, …την καθαρότητα σου, …για το χαμόγελο που χάριζες απλόχερα σε όλους….
Αδελφέ μου ξέρεις ότι οι δρόμοι μας δεν χώρισαν ποτέ…..
Και αυτό που συνέβη τώρα είναι πολύ άδικο …
Εσύ ξέρεις τι εννοώ…
Γιατί ξέρω πόσο πονούσες όταν έβλεπες δίπλα σου το άδικο…
Πονούσες εσύ με τον πόνο, την αδικία που συνέβαινε στον διπλανό σου…
Δεν έπαψες ούτε στιγμή να νοιάζεσαι για τον διπλανό σου, για όλους..
Χωρίς να διαχωρίζεις ποτέ κανέναν…
Γιατί αυτός ήσουν…
Έτρεχες για όλους.. με σπάνια ανιδιοτέλεια, χωρίς να ζητήσεις ποτέ τίποτα .
Σου έφτανε που πάλευες κόντρα στο άδικο…
Ο απλός άνθρωπος ήταν η έγνοια σου…. Χωρίς ανταλλάγματα… Γιατί αυτό ήταν που έχει σημασία… Αυτό μένει
Και μου το θύμιζες πάντα αυτό…
Αδελφέ μου
Έλεγες πάντα ότι μαζί θα γράφαμε χιλιάδες σελίδες βιβλία με αυτά που ζήσαμε…
Δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω και τι να πρωτοθυμηθω…
Ξεκινήσαμε μαζί, αγωνιστήκαμε για αξίες…. πορευτήκαμε μαζί, ….χτισαμε πλάι πλάι μια πορεία ζωής…
Πώς να μιλήσω για τότε που ξεκινούσαμε μαζί πριν είκοσι χρόνια μ’ ένα παπάκι,… που σου έλεγα που πάμε ρε Μπαδούλι…. Και εσυ μου απαντούσες πάμε …μου έλεγες είμαι εγώ μπροστά…
Και ήσουν πάντα μπροστά… σε όλα…
Σε θυμάμαι στην πορεία έξω από την πρεσβεία να πέφτουν καδρόνια, μολότοφ δίπλα σου και συ να νοιάζεσαι να προφυλάξεις τους νεότερους, να σαι μπροστά να προφυλάξεις την σημαία των αγώνων…
Σε θυμάμαι πάντα μπροστά σε αγώνες, μέσα στην φωτιά, με αυτοθυσία.
Σε θυμάμαι στις χαρές, τις νίκες αλλά και στα δύσκολα κυρίως στα δύσκολα….
Ένα μόνο πράγμα δεν θυμάμαι….
Δε σε θυμάμαι ποτέ να σαι μακριά μου ….γιατί απλά αδελφέ μου ήμασταν ένα…
‘Ήσουν δίπλα μου όταν δίπλα μου ήταν ελάχιστοι….
Πώς να μιλήσω, πώς να ανταποδώσω για όλα αυτά που έκανες για μένα, …για μας
Πώς να ανταποδώσω σε ένα άνθρωπο που δεν ζήτησε ποτέ τίποτα για ότι έκανε….
Κουμπάρε μου…
Σε θυμάμαι στοργικό, ιδανικό γιο, αδελφό ….μετά σύζυγο και πατέρα…
Σε θυμόμαστε και εγώ… και η Μίνα που τόσο αγαπούσες, και όλοι μας!
Ξέρουμε πόσο αγαπούσες ,… πόσο θυσιαζόσουν για την οικογένεια σου,
Ξέρουμε πόσο λάτρεψες την Σωτηρία, αυτόν τον καταπληκτικό άνθρωπο που στάθηκε δίπλα σου.
Σωτηρία μου, κουμπάρα μου ξέρω και όλοι ξέρουμε πολύ καλά πόσο τον λάτρεψες , πόσο τον φρόντιζες…
Ξέρουμε ότι δάκρυζες όταν μιλούσες για τον Φώτη, για το πόσο τον αγαπούσες και πόσο καλός άνθρωπος ήταν..
Αδελφέ μου ξέρουμε πόσο δοτικός, στοργικός και απίστευτος πατέρας ήσουν…
Η οικογένεια σου, η μητέρα σου, η γυναίκα σου, τα παιδιά σου, τα αδέλφια σου θα είναι πάντα περήφανοι για σένα. Θα έχουν πάντα ψηλά το κεφάλι για ένα τέτοιο άνθρωπο…
Όλοι είμαστε περήφανοι για σένα…
Για την πορεία σου, για την παρακαταθήκη σου.
Αδελφέ μου είναι η μοναδική μέρα που χωρίζουν οι δρόμοι μας.
Θέλω να ξέρεις εκεί ψηλά….. ότι όλα αυτά για τα οποία παλέψαμε, αυτά που αγωνιστήκαμε δεν θα χαθούν.
Οι αγώνες σου, οι αξίες σου δεν θα χαθούν…
Η αγάπη σου για την οικογένεια σου δεν θα χαθεί. Όλα όσα της πρόσφερες δεν θα χαθούν…
Τίποτα δεν θα πάει χαμένο σύντροφε μου , φίλε μου, αδελφέ μου, κουμπάρε μου
Όλοι μας θα συνεχίσουμε για σένα…
Όλοι μας θα είμαστε πάντα δίπλα στην Σωτηρία, στον βαφτισιμιό μου τον Κωνσταντίνο και στον Νίκο..
Στο υπόσχομαι, όλοι εδώ στο υποσχόμαστε…..
Θα το βλέπεις, θα μας βλέπεις από ψηλά και θα χαμογελάς….
Γιατί να ξέρεις ….τίποτα δεν πάει χαμένο αδελφέ μου…
Καλό σου ταξίδι…..»

Οι δημιουργοί του agriniopress.gr είναι συγκλονισμένοι από την απώλεια του Φώτη Μπάδα. Μας τίμησε όσο ελάχιστοι με την αγάπη του, την πληθωρική του παρουσία, το αγνό χαμόγελο του, την τεράστια του αγκαλιά, που χώραγε μερικές φορές, τον κόσμον όλο… Χαίρονταν με τις χαρές μας και λυπούνταν με τις λύπες μας, ατόφια και αυθεντικά. Φώτη, καλό παράδεισο, μόνο ο παράδεισος σου αξίζει, να είσαι σίγουρος ότι οι παρακαταθήκες που άφησες, στην κοινωνία, στους φίλους σου στην οικογένειά σου, δεν θα πάνε χαμένες. Θα σε θυμόμαστε και θα σε τιμούμε για πάντα.

Π.Η.Τ. http://www.agriniopress.gr