Σοκολατένια Μπισκότα με Γλάσο Καρύδας

Γράφει η Εβίτα Λύκου

Εμείς στο σπίτι μας δεν φτιάχναμε ποτέ μπισκότα, ιδιαίτερα. Κανένα κουλουράκι το Πάσχα, μελομακάρονα και τέτοια τα Χριστούγεννα, κι άντε στο τσακίρ κέφι, και σπάνια, κάποια συνταγή που έπεσε στα χέρια της μαμάς μου από σπόντα, δοκιμάστηκε μια φορά και ξεχάστηκε γρήγορα. Τέλος πάντων, νομίζω τα μπισκότα δεν είναι κλασσική αξία της ελληνικής οικογένειας. Έλα μου όμως, που τα μπισκότα είναι, αδιαμφισβήτητα, τυπική αναφορά της αμερικάνικης -και άρα παγκοσμιοποιημένης- pop culture, κι ως τέτοια υπάρχουν παντού σε ταινίες, κινούμενα σχέδια, κόμικς (όλους αυτούς τους Μπιριμπίκους, που λέει η γιαγιά μου) και γενικώς, σ’ εκείνες τις πολιτισμικές αναφορές, που όταν τις βλέπει ένα παιδάκι αισθάνεται πως η έλλειψη σπιτικών μπισκότων είναι μια φοβερή αδικία που υφίσταται μαρτυρικά και για την οποία κάποια μέρα θ΄αγιάσει. Δεν ήταν παράπονο, ακριβώς, αυτό με το οποίο κοιτούσα τους ήρωες των αγαπημένων μου προγραμμάτων να κυκλοφορούν μ’ ένα σπιτικό μπισκότο στο χέρι, αλλά ήταν κάτι πολύ κοντά. Η αλήθεια, μάλιστα είναι ότι τα μπισκότα, σε γενικές γραμμές, σχεδόν δεν μ’ αρέσουν, δεν αγοράζω ποτέ, και σπάνια θα φάω από τα έτοιμα ακόμα κι αν είναι μπροστά μου, αλλά αυτή η ιδέα του σπιτίσιου φουρνίσματος μου έμεινε κάπως σαν ιδανικό, κι έτσι όποτε πέσω πάνω σε μια ενδιαφέρουσα συνταγή, την δοκιμάζω με την πρώτη ευκαιρία.

Όπως και να το κάνεις, πάντως, τα μπισκότα είναι μπελάς. Μόνο να τα φτιάξεις ένα-ένα, με ζύμη που συνήθως είναι δύσκολα διαχειρίσιμη, άλλα θέλουν κατάψυξη πριν ψηθούν (αλλά δεν το ξέρεις μέχρι να την πατήσεις), άλλα καίγονται στο φτερό, άλλα δεν ψήνονται με τίποτα, από κάθε άποψη είναι μπελάς. Έλα όμως που είναι θαυμάσια μόλις βγουν απ’ το φούρνο και, άμα πετύχουν, κουβαλάνε μια αίσθηση μεγάλης φροντίδας· όταν τραγανίζεις σπιτικά μπισκότα νιώθεις κάπως σαν να σ’ αγαπάνε -ακόμα κι αν τα έχεις κλέψει μέσα απ’ το βάζο. Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ πως αξίζει τον κόπο η ταλαιπωρία, και στην προκειμένη μάλιστα έχω να προτείνω μια συνταγή που αποδείχθηκε πλήρως επιτυχημένη (θέλει μεγάλη προσοχή στο χρόνο ψησίματος, αλλά πέραν αυτού θεωρώ ότι η επιτυχία είναι εγγυημένη). Τα συγκεκριμένα μπισκότα είναι υπέροχα ακόμα και χωρίς το γλάσο (υπάρχουν κάποιοι μυστήριοι άνθρωποι που για ανεξήγητους λόγους δεν τους αρέσει η καρύδα) και φαντάζομαι θα είναι εξίσου ωραία και με κάποιο άλλο γλάσο της επιλογής σας. Ειδικά αν υπάρχουν παιδιά στον περίγυρο θα τα εκτιμήσουν ιδιαίτερα, όχι μόνο με το στομάχι τους, αλλά, πιστεύω, και με την καρδιά και τις αναμνήσεις τους. Δοκιμάστε τα, τέλος πάντων, και βλέπουμε.

Υλικά:

 Για τα Μπισκότα

• 225 γρ. βούτυρο γάλακτος, σε θερμοκρασία δωματίου
• 1 κούπα καστανή ζάχαρη
• 1 κούπα λευκή ζάχαρη
• 2 κουταλάκια του γλυκού εσάνς βανίλιας (εγώ χρησιμοποίησα σπιτική*, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε του εμπορίου ή δυο φακελάκια βανιλίνη)
• 2 μεγάλα αυγά, χτυπημένα
• 2 1/4 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 1/2 κούπα σκόνη κακάο
• 1 κουταλάκι του γλυκού σόδα
• Μια πρέζα αλάτι

Για το Γλάσο Καρύδας

• 1 κούπα γάλα εβαπορέ
• 1 κούπα λευκή ζάχαρη
• 3 κρόκοι αυγού
• 1/3 της κούπας βούτυρο
• 1 κουταλάκι εσάνς βανίλιας
• 1 1/3 κούπα καρύδα τριμμένη
• Προαιρετικά μια κούπα ψιλοκομμένα πεκάν ή καρύδια (δεν τα προτιμώ-δεν τα χρησιμοποιώ)

• 1 κούπα σοκολάτα (κουβερτούρα ή γάλακτος, ό,τι προτιμάτε) για διακόσμηση

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 190 °C, και ετοιμάζουμε τα ταψιά μας στρώνοντας λαδόκολλα (εγώ γέμισα τρία από τα μεγάλα ταψιά του φούρνου, περίπου εξήντα μπισκότα). Χτυπάμε στο μίξερ το βούτυρο με τις ζάχαρες, τα αυγά και τη βανίλια (αν χρησιμοποιείτε βανιλίνη προσθέστε την στο αλεύρι). Σε ένα άλλο μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι με το κακάο, τη σόδα και τ’ αλάτι. Σταδιακά προσθέτουμε τα στεγνά υλικά στο μείγμα που χτυπάμε στο μίξερ, μέχρι να σχηματιστεί μια σφιχτή ζύμη. Σχηματίζουμε τα μπισκότα, παίρνοντας μια κουταλιά της σούπας απ’ τη ζύμη και πλάθοντας ένα μπαλάκι που κατόπιν πατάμε για να πάρει το σχήμα μπισκότου, όπως στις εικόνες:

Προσοχή: τα μπισκότα θα απλώσουν και θα φουσκώσουν στο ψήσιμο, οπότε φροντίστε να υπάρχει αρκετός χώρος μεταξύ τους (και δεν είναι ανάγκη να τα φτιάξετε μεγάλα). Ψήνουμε για δέκα με δεκαπέντε λεπτά (ο δικός μου φούρνος χρειάστηκε ίσως δεκαεπτά, δεν είχε αέρα ωστόσο). Θα είναι ακόμα κάπως μαλακά στο άγγιγμα όταν τα βγάλουμε, αλλά θα παγώσουν και θα αποκτήσουν ακριβώς την κατάλληλη υφή. Τα αφήνουμε να κρυώσουν και στο μεταξύ ετοιμάζουμε το γλάσο.

Σε ένα κατσαρολάκι αναμειγνύουμε το γάλα, τη ζάχαρη, τους κρόκους αυγού χτυπημένους, το βούτυρο και τη βανίλια, και το βάζουμε στο μάτι, σε μέτρια θερμοκρασία. Ανακατεύουμε διαρκώς μέχρι να ομογενοποιηθεί πλήρως. Από αυτό το σημείο συνεχίζουμε το ανακάτεμα για έντεκα με δώδεκα λεπτά, έως ότου το μείγμα σφίξει αρκετά για να μπορεί να απλωθεί στο μπισκότο. Μόλις το δούμε να πήζει επαρκώς, το κατεβάζουμε απ’ τη φωτιά και προσθέτουμε την καρύδα (και τους ξηρούς καρπούς αν τους χρησιμοποιούμε). Ανακατεύουμε ξανά, μέχρι όλα τα υλικά να αναμειχθούν τέλεια. Γλασάρουμε τα μπισκότα προσεκτικά, και αφήνουμε λίγο να σταθούν.

Σε μπεν μαρί (δείτε την υποσημείωση εδώ) λιώνουμε μια σοκολάτα, μέχρι να γίνει εντελώς ρευστή και να μπορεί να στάζει από το κουτάλι, και την περνάμε σε ζικ-ζακ πάνω από τα μπισκότα. Πρέπει να κρυώσουν εντελώς, και να σφίξει η σοκολάτα πριν τα αποθηκεύσετε, για να μην τα κάνετε όλα λίμπα. Κρατάνε και εκτός ψυγείου (αν και εμείς σε πέντε μέρες τα είχαμε εξαφανίσει, για να πω την αμαρτία μου), ειδικά τον χειμώνα.

*Σπιτική εσάνς βανίλια: είναι εύκολο, απλό και όχι ιδιαίτερα κοστοβόρο, να φτιάξετε σε ένα μπουκαλάκι το δικό σας άρωμα βανίλιας, για ζαχαροπλαστική χρήση. Αυτό φυσικά σε περίπτωση που χρησιμοποιείτε έτσι κι αλλιώς βανίλια σε στικ, διαφορετικά το πράγμα αλλάζει (κυρίως σε σχέση με το κόστος). Εφόσον όμως γίνεται χρήση του κλωναριού της βανίλιας, με αυτό τον τρόπο κάνετε πραγματικά την καλύτερη διαχείριση του προϊόντος. Κάθε φορά, λοιπόν, αφού εκτελέσετε τη συνταγή σας (οι συνταγές συνήθως ζητάνε να ανοίξετε την βανίλια στη μέση, και να «ξύσετε» το εσωτερικό της, χρησιμοποιώντας τα μικρά μαύρα μπαλάκια για να αρωματίσετε ό,τι θέλετε να αρωματίσετε) κρατάτε το ξυλαράκι της βανίλιας και το τοποθετείτε σε ένα μικρό μπουκάλι με πολύ καθαρό τσίπουρο, ρακί ή βότκα (όσο πιο άοσμο και άγευστο τόσο το καλύτερο). Όσο περισσότερα κλωναράκια βανίλιας υπάρχουν μέσα στο μπουκάλι, τόσο πιο δυνατό θα είναι το άρωμα. Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται να μείνει τουλάχιστον έναν μήνα (και καλύτερα δυο-τρεις) πριν να είναι έτοιμο για χρήση. Από όταν ξεκινήσετε να το χρησιμοποιείτε όμως, μπορείτε κάθε φορά να προσθέτετε αλκοόλ (όπως και κλωνάρια βανίλιας όταν τα έχετε εύκαιρα) και να το πολλαπλασιάζετε επί τόπου. 

https://acookingtherapy.wordpress.com/