Ένα ρομπότ που διάβαζε πολιτικά παραμύθια..

Από την εκπομπή Συνευρέσεις του Σαββατοκύριακου του Τάκη Ψαρίδη στο Κόκκινο (21-2-2016)

Τα ρομπότ διαβάζουν παραμύθια για να γίνουν περισσότερο άνθρωποι!! Αυτή την πρωτότυπη ιδέα έχουν βάλει σε εφαρμογή ερευνητές στις ΗΠΑ, αναπτύσσοντας ένα λογισμικό που επιτρέπει στα ρομπότ να διαβάζουν ιστορίες και να βγάζουν το ηθικό νόημα από αυτές.
Πρόκειται για μια έρευνα πολύ σοβαρή και κάθε άλλο παρά τυχαία, γιαυτό και την αναφέρω. Χρηματοδοτείται από την Υπηρεσία Προωθημένων Αμυντικών Ερευνητικών Προγραμμάτων του αμερικανικού Πενταγώνου και από το Γραφείο Ερευνών του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και διεξάγεται από την Σχολή Διαδραστικής Υπολογιστικής του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Τζόρτζια στην Ατλάντα.
Όπως ανακοίνωσε σε συνέδριο για την τεχνητή νοημοσύνη ο υπεύθυνος της ομάδας, «τα παραμύθια σε όλους τους πολιτισμούς διδάσκουν στα παιδιά να συμπεριφέρονται με κοινωνικά αποδεκτούς τρόπους. Πιστεύουμε ότι η κατανόηση των παραμυθιών από τα ρομπότ θα βοηθήσει, ώστε να εξαλείψει τυχόν ψυχωτικού τύπου συμπεριφορές τους και, αντίθετα, θα ενισχύσει επιλογές τους που δεν θα βλάπτουν τους ανθρώπους».
Οι αλγόριθμοι τέτοιων λογισμικών επιτρέπουν στις μηχανές τεχνητής νοημοσύνης να αναγνωρίζουν πρότυπα κοινωνικά αποδεκτής συμπεριφοράς μέσα στα παραμύθια. Έτσι, όταν στην καθημερινότητα το ρομπότ έρχεται αντιμέτωπο με διλήμματα του τύπου «αυτό να κάνω ή εκείνο; Τι είναι πιο σωστό;», θα είναι καλύτερα προετοιμασμένο να δώσει μόνο του την απάντηση.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, εφόσον δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο και μοναδικό «εγχειρίδιο χρήσης» για τους ανθρώπους, όσο κι αν ένα ρομπότ προγραμματισθεί εκ των προτέρων με ηθικούς κανόνες, πάντα θα έρχεται αντιμέτωπο με ηθικά διλήμματα, πράγμα που εγκυμονεί κινδύνους. Ίσως, λοιπόν, διαβάζοντας παραμύθια, να καταλάβει καλύτερα ποιός είναι ο «κακός λύκος» στην πραγματική ζωή…
Και εμείς μεγαλώσαμε με παραμύθια όχι μόνο με αυτά της γιαγιάς αλλά και πολιτικά παραμύθια.. Μάθαμε ότι οι «λύκοι» δεν είναι μόνο κακοί αλλά και καλοί που γίνονται και κακοί και αντιστρόφως. Βεβαίως η απόσταση που μας χωρίζει από τα παραμύθια της γιαγιάς με την πραγματικότητα που ζούμε είναι τεράστια.. Όμως αναπολώντας τα, γλυκαίνει η ψυχή μας και δεν το μετανιώνουμε αν και πολλές φορές, διβάζοντας πολιτικά παραμύθια, γίναμε και εμείς ρομπότ.. Σήμερα νιώθουμε πως αν κάτι το πιο σπουδαίο και πιο σημαντικό διακυβεύεται, αυτό είναι η απώλεια του παραμυθιού. Γιατί χωρίς παραμύθι δεν υπάρχει ζωή γιατί δεν υπάρχει μέλλον. Όπως χωρίς λάθος δεν υπάρχει έρωτας γιατί ο έρωτας δεν είναι ποτέ λογικός. Έχετε δει εσείς κανένα ερωτικό παραμύθι της ζωής που να είναι ενταγμένο στην λεγόμενη κοινή λογική, δηλαδή σε αποδεκτά κοινωνικά πρότυπα και να επιβιώνει;; Όσο για την ηθική; Καλύτερα να την αναλάβουν τα ρομπότ και εμείς να παραμείνουμε άνθρωποι..