Μαμά και κόρη, μαζί στο πιλοτήριο!
Όταν η Donna Garrett μεγάλωνε στην ευρύτερη περιοχή του Λος Άντζελες, δεν φαινόταν παράξενο που η μαμά της εργαζόταν ως πιλότος αεροπορικής εταιρείας.
Επειδή ο μπαμπάς της είχε το ίδιο επάγγελμα, ο καπετάνιος ενός αεροπλάνου φαινόταν σαν κάτι φυσιολογικό.
«Ήταν η βαρετή δουλειά που έκαναν οι γονείς μου όταν πήγαιναν στη δουλειά», γελάει η Donna, 26 ετών τώρα.
Στην πραγματικότητα, η μαμά Suzy Garrett άνοιγε ένα μονοπάτι στους ουρανούς ως μία από τις πρώτες γυναίκες πιλότους για την περιφερειακή αμερικανική αεροπορική εταιρεία SkyWest.
Καθώς η Ντόνα μεγάλωνε, άρχισε να την προσέχει. Εμπνευσμένη από το πάθος των γονιών της και την ελευθερία που απολάμβαναν να εξερευνούν τον κόσμο, αποφάσισε να ακολουθήσει τη δική της καριέρα στις πτήσεις.
Γρήγορα τον Σεπτέμβριο του 2019 και η Donna χειριζόταν ένα αεροπλάνο μαζί με τη Suzy ως η πρώτη πιλοτική ομάδα μητέρας-κόρης του SkyWest.
Αυτή η πτήση πραγματοποιήθηκε πριν από περισσότερο από ένα χρόνο, αλλά τις τελευταίες εβδομάδες, η ιστορία της Donna και της Suzy έχει γίνει απροσδόκητα viral, με φωτογραφίες του ντουέτου, που χαμογελούν περήφανα στο πιλοτήριο, να διαδίδονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
«Ξέραμε ότι ήταν πραγματικά ξεχωριστό», λέει η Σούζι, η οποία γιόρταζε τα 30 χρόνια στο SkyWest όταν έκανε ζευγάρι με την κόρη της.
Θυμάται την «αντίδραση όλων των άλλων» ως ένα από τα πιο συγκινητικά σημεία της εμπειρίας.
“Έμεινα πραγματικά έκπληκτος — τόσο έκπληκτος όσο τώρα έχει γίνει viral — αλλά ακόμα και εκείνη την ημέρα, δεν έχω φωτογραφηθεί τόσο πολύ από τον γάμο μου! Επιβάτες που φωτογραφίζουν μαζί μας, ράμπες, αεροσυνοδοί…Αυτό ακριβώς βοήθησε να γίνει η μέρα ακόμα πιο ξεχωριστή, η υποστήριξη ήταν πραγματικά υπέροχη».
Το ζευγάρι ήλπιζε να επαναλάβει την εμπειρία το 2020, αλλά τα σχέδιά τους σταμάτησαν λόγω της πανδημίας του Covid. Αυτήν τη στιγμή, η Suzy βρίσκεται στο Λος Άντζελες και η Donna στο Σικάγο και, όπως πολλές οικογένειες, δεν κατάφεραν να περάσουν πολύ χρόνο μαζί φέτος.
Αψηφώντας το στερεότυπο
Η Donna και η Suzy Garrett εργάζονται και οι δύο ως πιλότοι για την SkyWest Airlines.
Ευγενική παραχώρηση Donna Garrett
Ενώ η εικόνα των δύο που μοιράζονται ένα θάλαμο πτήσης απαθανάτισε μια ευτυχισμένη στιγμή στην αεροπορία, συμβόλιζε επίσης ένα ορόσημο στο δύσκολο ταξίδι που αντιμετώπισαν πολλές γυναίκες πιλότοι — ένας από τους λόγους που το ζευγάρι πιστεύει ότι η ιστορία τους είχε απήχηση σε όλο τον κόσμο.
Η Σούζι Γκάρετ άρχισε να εργάζεται για το SkyWest το 1989. Ονειρευόταν να γίνει αεροπόρος από τότε που ερωτεύτηκε τα αεροπορικά ταξίδια στη δεύτερη πτήση της, από την Αριζόνα στο Λος Άντζελες, όταν ήταν στην όγδοη δημοτικού. Κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο της καμπίνας, τη συνεπήρε το ηλιοβασίλεμα.
Αλλά ο δρόμος για την επίτευξη αυτού του στόχου δεν φαινόταν τόσο ξεκάθαρος.
«Τότε οι γυναίκες δεν ήταν πραγματικά πιλότοι, και λίγο πολύ ο στρατός ήταν ο μόνος τρόπος για να γίνω πιλότοι, αλλά δεν ήμουν αρκετά ψηλός για τον στρατό», λέει η Σούζι, η οποία είναι 5 πόδια 1 ίντσα. (1,55 μέτρα).
Αποφασισμένη να πετύχει, γράφτηκε στη σχολή αεροπορίας στο Mount San Antonio College στην Καλιφόρνια το 1984. Αργότερα, εργάστηκε ως εκπαιδευτής πτήσης για μερικά χρόνια πριν πιάσει την πρώτη της δουλειά στο SkyWest.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας της στο SkyWest, πέταξε με στροβιλοκινητήρες Fairchild Swearingen Metroliner, Embraer EMB 120 Brasilia και τώρα με τα Bombardier CRJ200, CRJ700 και CRJ900 NextGen.
Πριν από τριάντα χρόνια, η αεροπορία στην Αμερική κυριαρχούνταν από λευκούς άνδρες και σήμερα, το τοπίο έχει αλλάξει ελάχιστα. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Γραφείου Εργασίας των ΗΠΑ , το 92,5% των επαγγελματιών πιλότων είναι άνδρες και το 93,7% των επαγγελματιών πιλότων είναι λευκοί.
Οργανισμοί, όπως το Fly for the Culture και το Sisters of the Skies εργάζονται για να κάνουν την αεροπορία πιο προσιτή υποστηρίζοντας υποτροφίες, αυξάνοντας την εκπροσώπηση και παρέχοντας μέντορες για ομάδες που υποεκπροσωπούνται στην αεροπορία, ιδιαίτερα για μαύρους πιλότους.
Η Σούζι λέει ότι δεν αντιμετώπισε καμία διάκριση στο πιλοτήριο και ένιωθε ότι είχε «τις ίδιες ευκαιρίες» με τους άνδρες ομολόγους της.
Οποιεσδήποτε περιπετειώδεις παρατηρήσεις προέρχονταν από εκείνους που είναι λιγότερο εξοικειωμένοι με τη δουλειά, αλλά η Σούζι έχει βιώσει “σχόλια, ίσως από επιβάτες ή άτομα στο τερματικό σταθμό”.
«Έξω από το επάγγελμα, έπρεπε να κερδίσω τους ανθρώπους», λέει.
Έχει συνηθίσει να βλέπει ένα βλέμμα έκπληξης να αναβοσβήνει στα πρόσωπα των επιβατών όταν συνειδητοποιούν ότι είναι αυτή που μόλις προσγείωσε το αεροσκάφος.
Ενώ η αεροπορία εξακολουθεί να έχει ένα κραυγαλέο ζήτημα ποικιλομορφίας, η Σούζι λέει ότι επευφημούσε να βλέπει τις στάσεις να αλλάζουν κατά τη διάρκεια των τριών δεκαετιών που πετάει. Το να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να έχει βοηθήσει να εμπνεύσει νέες γυναίκες να μπουν στη βιομηχανία είναι επίσης ευχάριστο, λέει.
«Ήταν πολύ ωραίο και το να ξέρω ότι είναι πραγματικά εμπνευσμένο για την κόρη μου ήταν το κερασάκι στην τούρτα».
