Της Μάρθας Ασημακοπούλου
Αρχές δεκαετίας του 1960, βρέθηκε στα μέρη μας η Πριγκίπισσα Σοφία, ερχόμενη από τους Δελφούς. Επισκέφτηκε το Παλαιοχωράκι όπου μοίρασε <<Βιβλιάρια απόρων κορασίδων >>. Η μητέρα της, Βασίλισσα Φρειδερίκη, είχε επιβάλει έναν φόρο υπέρ τρίτων, με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων που θα έπαιρνε η κάθε δικαιούχος, με την ενηλικίωσή της ως προικοδότηση. Οι αντιφρονούντες το κορόιδευαν και το αποκαλούσαν<<Τεφτέρ χανούμ μπατίρ>>. Ήταν ένα συμβολικό ποσό, ίσως η << μαγιά>> για τις αποταμιεύσεις των γονέων. Όπως λέει σήμερα μια <<άπορη κορασίς>> του τότε, όταν άνοιξε το βιβλιάριό της, δεν είχε μέσα τίποτα!
Στη συνέχεια η γαλαζοαίματη θα ερχόταν στη Ναύπακτο. Εκείνον τον καιρό, ήταν αρραβωνιασμένη με τον διάδοχο του Ισπανικού θρόνου, Δον Χουάν Κάρλος.
Τμήμα της μαθητιώσης νεολαία, την προϋπαντήσαμε στο Κεφαλόβρυσο και εν πομπή την ακολουθήσαμε στο κέντρο της πόλης. Άλλα τμήματα μαθητών ήταν παρατεταγμένα δεξιά και αριστερά της κεντρικής οδού. Εγώ, μαθήτρια του Δημοτικού με τα ρούχα των γυμναστικών επιδείξεων- – μπλε, πλισέ φούστα και λευκό μπλουζάκι- και με το πλαστικό μου καλαθάκι-ψωμιέρα, γεμάτο μαδημένα λουλούδια.
Η δημοτική αρχή, με υπαρμένο βλέμμα θριαμβευτή! Υψηλόβαθμοι αξιωματικοί- κρίνοντας απ’ τα σιρίτια- με άψογο ναπολεόντειο ύφος! Χόρτασε το μάτι του κοσμάκι ομορφιά! Όχι ότι είχε βέβαια καμμιά κάψα για δαύτα! Άλλες ήταν οι ανάγκες εκείνης της κοινωνίας.<<Προίκα στη Παιδεία και όχι στη Σοφία>> φώναζαν οι φοιτητές, διαδηλώνοντας στους δρόμους της Αθήνας!
Ο δρόμος στρωμένος με τροπαιοφόρες δάφνες. Στα μπαλκόνια, οι παρευρισκόμενοι κρέμονταν σα σταφύλια. Παντού το συγκετρωμένο πλήθος πετούσε ροδοπέταλα, λεμονανθούς και δαφνόφυλλα. Ο κόσμος παραληρούσε.
Ουρανομήκεις ιαχές ενθουσιασμού και στεντόρεια επιφωνήματα χαράς έσκιζαν τους αιθέρες!
Η Υψηλή επισκέπτρια, ήταν χαμογελαστή και χαιρετούσε τον κόσμο διαρκώς με το υψωμένο γαντοφορεμένο χέρι της. Ήταν λεπτούλα, φορούσε φαρδιά φούστα, γιλέκο που έμοιαζε με <<αρχαίας Ελληνίδας>> και κοντά μποτάκια.Τα μαλλιά της κοντά, στο ένα αυτί παζ και στο άλλο τσάρλεστον, κατά την προσταγή της μόδας!
Και ‘μείς που κάναμε τον ντόρο εκεί, ανώνυμα, χωρίς υστεροφημία και χωρίς μια φωτογραφία, ως μη ελεηθέντες!
Τα μαγαζιά κλειστά. Πλησιάζοντας προς την Πλατεία Φαρμάκη, βγήκε από το κατάστημά του νεαρός ζαχαροπλάστης και πάνω στον ενθουσιασμό του (;) , αντί ανθέων έρρανε τους επισήμους με κουφέτα, ίσως λόγω του επικείμενου γάμου της Αυτής Βασιλικής Υψηλότητος.
Γλίστρησε η Πριγκίπισσα! Η ασφάλεια παρούσα για να δράσει <<αυθωρεί και παραχρήμα>>, εξέλαβε το συμβάν ως << Από σκοπού γινόμενη ενέργεια>> και διετάχθει η προσαγωγή του στο Α. Τ. Ναυπάκτου δια την περαίωσην της υποθέσεώς του! Και καλά ξεμπερδέματα! Έτσι ήταν τα πράγματα τότε!
Αυτό που ζούσα όμως εγώ, ήταν ταυτόχρονα σαν ένα μείγμα από Βυζαντινή επινίκια πομπή και Βενετσιάνικη αποκριάτικη παράτα! Σκέτο ΣΙΝΕΜΑ λέμε! Παιδί…
Φωτογραφία από το “Τον Παλιό τον Έπαχτο”.
