ΑΠΟΨΕΙΣΝΑΥΠΑΚΤΙΑ

Η συνεχής προσαρμογή με σκοπό να ταιριάζουμε στις επιθυμίες των άλλων, σκοτώνει την Τελειότητα. Άρθρο της Κωνσταντίνας Χανταμπάκη

Στην καθημερινότητα μας υιοθετούμε συμπεριφορές προκειμένου να γίνουμε πιο αρεστοί στους άλλους Ας σκεφτούμε τις selfies που βγάζουμε από ψηλά ώστε να φαινόμαστε πιο αδύνατοι, τα φίλτρα ώστε να δείχνουμε αψεγάδιαστοι σαν πορσελάνινες κούκλες καθώς και τις προσεκτικά επιλεγμένες φωτογραφίες που ανεβάζουμε στα social media ως τρανταχτές αποδείξεις της <<τελειότητάς >> μας. Αυτοί οι μικροί μας θρίαμβοι λειτουργούν σαν ένεση αυτοπεποίθησης για το εγώ μας, για την εικόνα μας ακόμα κι αν δεν είναι αυτά ειλικρινή μας αισθήματα για αυτήν. Λίγοι είναι οι άνθρωποι που έχουν απομείνει και στους οποίους μπορούμε να αποδώσουμε τον όρο flawthenticity. O όρος αυτός είναι συνθετικό των λέξεων flaws(ελαττώματα ) και authenticity (αυθεντικότητα)και περιγράφει την τάση να είσαι αληθινός αντί να προσποιείσαι .
Το άγχος που βιώνουμε σήμερα είναι αποτέλεσμα της απουσίας της αυθεντικότητας μας. Η δημιουργία ιμιτασιόν του εαυτού μας λειτουργεί ως μηχανισμός προστασίας και γίνεται χωρίς συνειδητή επιλογή. Ο φόβος της απόρριψης της πραγματικής μας εικόνας μας οδηγεί στη δημιουργία μιας κοινής ταυτότητας , στη μαζικοποίηση. Η αγάπη και η εμπιστοσύνη προς τον εαυτό μας είναι οι δύο πυλώνες που επιτρέπουν την είσοδο της αυτοεκτίμησης. Όπως δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε κάποιον αν δεν τον εμπιστευόμαστε ,ούτε να τον αγαπήσουμε αν δεν τον αποδεχτούμε ,έτσι δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε και τον εαυτό μας αν δεν τον εμπιστευτούμε , ούτε να τον αγαπήσουμε αν δεν τον αποδεχτούμε όπως ακριβώς είναι με όλα του τα ελαττώματα. Χρειάζεται να αποκτήσουμε με τον εαυτό μας σχέση γονέα-παιδιού. Να αγκαλιάσουμε τα ελαττώματα μας όπως ένας γονέας το παιδί του ,να φροντίσουμε το εσωτερικό μας παιδί ,να του αναγνωρίσουμε το δικαίωμα να υπάρχει και να εκφράζεται αυθεντικά. Τα άτομα που παραμελούν τον εαυτό τους και αυτοκαταστρέφονται σε ακραίες περιπτώσεις , είναι εκείνα με έλλειψη αυτοεκτίμησης και αγάπης απέναντι στον εαυτό τους.
Πώς θα καταφέρουμε να αγαπήσουμε και να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας; Πώς θα τα καταφέρουμε να απαλλαγούμε από τον φόβο της απόρριψης ότι οι άλλοι θα απογοητευτούν όταν μας δουν χωρίς τα σωματικά και ψυχολογικά μας φτιασιδώματα;
Το πρώτο στάδιο σύμφωνα με τους ψυχολόγους για τη λύση ενός προβλήματος είναι η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας. Με τον τρόπο αυτό θα καταλάβουμε την συχνότητα που μαστιγώνουμε την εικόνα μας και κατ’ επέκταση το εσωτερικό μας παιδί καθώς και το πόσο οι σκέψεις μας επηρεάζουν την αυτοπεποίθηση μας. Το δεύτερο στάδιο είναι να εντοπίσουμε τα συμπτώματα και τις συμπεριφορές που ρίχνουν στα τάρταρα την αυτοπεποίθηση μας. Τις περισσότερες φορές μπορούμε να το αντιληφθούμε : Κοκκινίζουμε, σφίγγεται το στομάχι μας , κρυώνουμε, ιδρώνουν τα χέρια μας, τρέμουμε κ.ά όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία κατάσταση ή με έναν άνθρωπο. Μπορεί η επαφή με κάποιον πιο ευπαρουσίαστο από εσένα ή πιο πετυχημένο να μας κάνουν να νιώσουμε ανεπαρκής με αποτέλεσμα, να κάνουν και τον τελευταίο κόκκο αυτοπεποίθησης να χαθεί και εμείς να ξαναμπούμε στην διαδικασία να φορέσουμε τη μάσκα της τελειότητας. Φυσικά υπάρχουν και περιπτώσεις που η έλλειψη αυτοεκτίμησης κρύβεται καλά πίσω από συμπεριφορές που εμείς αποδίδουμε αλλού. Παραδείγματος χάριν ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να διατηρήσει σταθερές σχέσεις αλλά αλλάζει με τρομερή ταχύτητα ερωτικούς συντρόφους , είναι θύμα έλλειψης αυτοεκτίμησης . Τους << φεύγει >> πριν τον διώξουν εκείνοι. Τι συμβαίνει όμως στην περίπτωση που τα ψεγάδια που εστιάζουμε δεν είναι αποτέλεσμα της παράνοιας μας και όντως υφίστανται; Θα πω το κλασσικό μα ποιος είναι τέλειος; Όλοι έχουν σωματικές , πνευματικές ή συναισθηματικές ατέλειες. Το γεγονός ότι εμείς δεν τις βλέπουμε είναι είτε επειδή στρέφουμε ολοκληρωτικά την προσοχή μας στα αρνητικά μας και αυτομαστιγωνόμαστε είτε εκείνοι φορούν με επιτυχία την μάσκα τους. Δεν χρειάζεται συνεχώς να σκεφτόμαστε τι αρέσει ή τι δεν αρέσει στους άλλους πάνω μας. Εντοπίζοντας τα θετικά και τα αρνητικά μας και αναζητώντας τρόπους να βελτιώσουμε τις ατέλειες μας έχουμε κάνει ήδη ένα μεγάλο βήμα. Ένα βήμα που σημαίνει ότι ενδιαφερόμαστε για τον εαυτό μας και αρχίσαμε να τον αγαπάμε. Και ξέρετε τι άλλο συμβαίνει; Την στιγμή εκείνη που θα αποδεχτούμε την εικόνα μας η αυτοπεποίθηση μας θα απογειωθεί. Διότι οι ανασφάλειες μοιάζουν με το παιδικό φάντασμα που κρύβεται κάτω από το κρεβάτι . Μα όταν ανοίξουμε το φως και κοιτάξουμε καλά σε ό,τι υπάρχει από κάτω ο φόβος εξαφανίζεται.

Related Articles

Αφήστε μια απάντηση

Back to top button