Γράφει η Πωλίνα Ανύφτου
Δεν είχα κανένα σκοπό σήμερα να ασχοληθώ με το θέμα της αναπηρίας και των άλλων μορφών ειδικών αναγκών και ικανοτήτων πολλών συνανθρώπων μας, όμως για ακόμη μια φορά οι αναρτήσεις στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ήσαν πολλές. Ακμαίος σχολιασμός των δηλώσεων του κ. Λαζόπουλου στην αναφορά του πως ‘η καθήλωση σε μια καρέκλα, καθηλώνει τον άνθρωπο σε μια ιδέα’, μα ακόμη και έτσι να είναι να μην σας τύχει αγαπητέ Λάκη. Γνωρίζω πως η εν λόγω αναφορά σας πιθανόν να μην επιδίωκε να πλήξει την προσωπικότητα των συνανθρώπων μας με ιδιαιτερότητα στην κινητικότητα, και απευθυνόταν σαν προσωπικό σας συμπέρασμα στην ψυχανάλυση που ο ίδιος προχωρήσατε σχετικά με τον κ. Σόιμπλε. Γνωρίζω επίσης πως η εν λόγω αναφορά σας ηθελημένα απευθυνόταν στον κ. Σόιμπλε μιας και είναι γνωστή η στάση σας απέναντι στις Γερμανικές Αποζημιώσεις, τα τεκταινόμενα στην ΕΕ και στα όσα βιώνει ο Ελληνικός λαός τα τελευταία 7 χρόνια.
Δεν γνωρίζω όμως αν είστε σε θέση να αντιληφθείτε το τι πιστώνει αυτή η δήλωση σας για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας με θέματα αναπηρίας, αυτισμό, παράλυση, προβλήματα κινητικότητας που δυστυχώς οι ιδιαιτερότητες τους αναγκαστικά τους κρατάνε σε μια καρέκλα και δεν τους αφήνουν να προχωρήσουν, όχι γιατί καθηλώνονται σε μια ιδέα, όχι γιατί δεν το επιδιώκουν αλλά γιατί αυτό το κράτος που εμείς το επιθυμούμε κυρίαρχο δεν τους το προσφέρει. Επειδή το κράτος αυτό δεν ήταν και ούτε προβλέπεται να ανοίξει το δρόμο της ενσωμάτωσης των ατόμων αυτών ώστε να ενταχθούν στο εργατικό δυναμικό, στο εκπαιδευτικό υλικό, ώστε να αρχίσουν να κοινωνικοποιούνται και η κοινωνία να προσφέρει το πιο απλό αγαθό της προς αυτά τα άτομα: την αποδοχή και την αλληλεγγύη.
Η αδόκιμη αναφορά σας στην καθήλωση σε μια ιδέα, χωρίς να το επιδιώκετε, ανοίγει το παράθυρο σε ότι πιο ναζιστικό και φασιστικό ακούγεται εδώ και μια δεκαετία και επίσημα στην Ελληνική πολιτική σκηνή, από τον ρατσισμό και την απομόνωση στον ευνουχισμό και στη θανάτωση ατόμων με ειδικές ανάγκες, λόγια που ακούστηκαν και ακούγονται από εκπροσώπους φασιστικών και ναζιστικών μορφωμάτων στην Ελλάδα. Απαντά σε αναφορές πολιτικών προσώπων χωρών μελών της ΕΕ που εκφράζουν την άποψη οι άνεργοι και οι φτωχοί να μεταφέρονται σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Δημιουργεί η αναφορά σας προεκτάσεις που παρουσιάζονται ως πρόδρομοι των όσων ίσως ακολουθήσουν στη χώρα με τα νέα μέτρα, την αποκοπή των επιδομάτων, την έλλειψη ιατρικής περίθαλψης και ίσως το νομικό αυτοματισμό απόρριψης συνανθρώπων μας με ιδιαιτερότητες.
Ήταν αυτή η δήλωση σας ένα ατόπημα, ή επιδίωκε ως πρόδρομος αναφορά να μας προετοιμάσει για τα όσα επίκεινται στην Ελληνική κοινωνία; Ήταν μια αναφορά της κακιάς ώρας ή ουσιαστικά έρχεται για να εντατικοποιήσει τον βαθμό κοινωνικής απόρριψης των αιτημάτων αυτών των συνανθρώπων μας; Είναι ένα συμπέρασμα δικό σας, ή μια πρόκληση προς τους πολίτες να κοιτάνε το σπίτι τους και να μην εξαγριωθούν όταν σε λίγους μήνες τα άτομα με ανάλογα προβλήματα δεν θα μπορούν καν να έχουν απαιτήσεις από το κράτος;
Όποια και αν είναι η απάντηση σας για αυτή σας την αναφορά, η λιποψυχία που την χαρακτηρίζει και ο τρόμος που προκαλεί μειώνει μόνο εσάς τον ίδιο και όσους χθες το βράδυ δεν έφυγαν από την εκπομπή σας! Η σχετική σας αναφορά αποτελεί μια έκφανση της κοινωνικής τρομοκρατίας και δύναται να χρησιμοποιηθεί ως ελαφρυντικό στις περιπτώσεις μπούλιγκ, ρατσισμού και απομόνωσης των εν λόγω ατόμων. Θα αποτελεί δείκτη αποδοχής οποιασδήποτε προσβολής της ύπαρξης, της προσωπικότητας και της σωματικής ακεραιότητας των ατόμων αυτών που εσείς τα συνδέσατε με μια καρέκλα καταστρατηγώντας την ψυχική τους υγεία, τη νοημοσύνη και τα θέλω της προσωπικότητας τους. Δεν θα χειροκροτήσει αύριο καμία οικογένεια όταν το παιδί της, ο πατέρας ή η μητέρα αξιώσει τα όσα του ανήκουν ως άτομο με αναπηρία ή ειδικές ανάγκες και δεν βρει το δίκαιο του στο νομικό απόσπασμα του νομοθέτη που πλέον θα βρεθεί να νομοθετεί για πολίτες πολλών ταχυτήτων. Και μηδείς θα ισοζυγίσει στα όσα του ανήκουν, τον ρατσισμό και τον φασισμό όσων τον θεωρούν ένα ‘σκάρτο’ νοητικά και σωματικά πλάσμα, γιατί πολύ απλά δεν είναι.
Με τρομοκρατεί η δήλωση σας, γιατί φέρνω στο μυαλό μου από τα φοιτητικά μου χρόνια τον συμφοιτητή μου τον Χρίστο από τη Βούλα. Συμφοιτητής με προβλήματα κινητικότητας που δεν του επέτρεπαν να περπατήσει χωρίς στήριγμα. Ένα παιδί που στα 18 του άφηνε το καροτσάκι στη Σόλωνος γιατί δεν ήθελε να έχει προνομιακή μεταχείριση από τους καθηγητές και πήγαινε στις αίθουσες της νομικής με τη βοήθεια της μητέρας του (που αναγκάστηκε να τα παρατήσει όλα στη ζωή της και να αφοσιωθεί σε αυτό το παιδί, γιατί το κράτος είναι ανύπαρκτο) και των συμφοιτητών του για να παρακολουθήσει μαθήματα. Ένας άνθρωπος που η καρέκλα δεν τον καθήλωσε, αλλά του έδωσε όνειρα να γίνει συνταγματολόγος, και ήταν όντως ένας από τους καλύτερους φοιτητές στο Συνταγματικό Δίκαιο. Ήταν ο συμφοιτητής μας ο Χρίστος, ο σημερινός συνάδελφος και όπως μας έλεγε ‘βλέπω την καρέκλα μου σαν μια μουσική καρέκλα και για αυτό προσπαθώ να μην πονάω που δεν μπορώ να σηκωθώ’!
Η πολιτική έχει εκτός από τον έλλογο λόγο της και το συναίσθημα, γιατί δεν είμαστε έθνος φτιαχτό, δεν είμαστε λαός που αντέγραψε πολιτισμό. Είμαστε ο λαός που φέρει τον πολιτισμό που γέννησε τον άνθρωπο με τα συναισθήματα και τα όνειρα του, με όποια μορφή και αν έχει ψυχική ή σωματική. Είμαστε και αυτοί που σε ανάλογες προκλήσεις οφείλουμε να πούμε ένα μεγάλο ‘ΟΧΙ’ σε όποιον με τις δηλώσεις ή τις αναφορές του κλονίζει το ορατό της ταυτότητας μας ως ανθρώπους και μας οδηγεί στην υποκουλτούρα της απομόνωσης των συνανθρώπων μας, αυτών που η ζωή ή η φύση τους έκαναν ‘δώρο’ τις ‘μουσικές καρέκλες’.
